بررسی اثرات ایمونومدولاتوری ترشحات سلول های بنیادی مزانشیمی پیش شرطی شده با هیپوکسی در مدل آزمایشگاهی پانکراتیت حاد
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
کمال عبدالمحمدی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۲۱ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
ایمنی شناسی پزشکی
Text preceding or following the note
۱۹
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) بهدلیل ویژگیهای ضدالتهابی و ترمیمی، اثرات سودمندی در درمان بیماری پانکراتیت حاد (AP) در مدلهای آزمایشگاهی داشته است. با توجه به محدودیتهای استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی، استفاده از پتانسیل درمانی ترشحات مشتق از آنها، میتواند بسیار مفید باشد. علاوه براین، پیش شرطی کردن سلولهای بنیادی مزانشیمی میتواند اثرات ضدالتهابی و ترمیمی این سلولها و ترشحات حاصل از آنها را تقویت کند. بنابراین هدف ما در این مطالعه بررسی اثرات ایمونومدولاتوری ترشحات سلولهای بنیادی مزانشیمی (CM) و ترشحات سلولهای بنیادی مزانشیمی پیش شرطی شده با هیپوکسی (HCM) در مدل آزمایشگاهی پانکراتیت حاد بود.روشها: بعد از القا پانکراتیت حاد با استفاده از داروی سرولئین، موشها با تزریق داخل صفاقی CMو HCM تحت درمان قرار گرفتند. سطح سرمی آمیلاز و لیپاز، تغییرات پاتولوژیک و بیان مدیاتورهای التهابی دخیل در پاتوژنز بیماری پانکراتیت حاد در بافت پانکراس موشها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاصل از آزمایشهای In vitro نشان داد که پیش شرطی تحت شرایط هیپوکسی باعث افزایش معنیدار بیان ژن HIF-1α و غلظت پروتئین تام ترشحات سلولهای بنیادی مزانشیمی میگردد. علاوه بر آن آزمایشهای In vivo این مطالعه نشان داد که CM و HCM میتواند باعث کاهش معنیدار سطح آمیلاز و لیپاز سرمی، میزان بیان IL-6 و MMP-9، همچنین درصد واکوئلیزاسیون سلولهای آسینار و ارتشاح لوکوسیتی در بافت پانکراس گردد. با این وجود، تفاوت معنیداری از نظر پارامترهای التهابی فوق بین موشهای مبتلا به پانکراتیت حاد تحت درمان با CM و HCM وجود نداشت. نتیجهگیری: نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر اهمیت استفاده از پتانسیل ترشحی MSCs بهعنوان یک روش عاری از سلول جهت مطالعات آتی در مدلهای آزمایشگاهی بیماری پانکراتیت حاد میباشد.