تهیه و ارزیابی داربستهای نانو کامپوزیتی الکتروریسی شده پلی هیدروکسی بوتیرات/کیتوزان/هیالورونیک اسید/ نانولوله های کربنی عامل دار شده به منظور کاربرد در مهندسی بافت غضروف
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
محمد نیکبخت
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۳۱ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
نانو فناوری پزشکی
Text preceding or following the note
۱۹/۳۲
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
یکی از مهمترین اهداف مهندسی بافت، بازسازی بافتهای از کار افتاده و معیوب است. در این راستا، هدف این تحقیق طراحی و ساخت یک داربست نانوکامپوزیتی برای کاربرد در مهندسی بافت غضروف بود. برای این منظور، ترکیب پلیمرهای پلی هیدروکسی بوتیرات، کیتوزان و هیالورونیک اسید همراه با نانولولههای کربنی عامل¬دار شده تهیه گردید. با استفاده از دستگاه الکتروریسی، حلال تری فلئوریک اسید، پلیمرهای پلی هیدروکسی بوتیرات و کیتوزان، نانولولههای کربنی عاملدار و درصد های مختلفی از هیالورونیک اسید (5،10،15 درصد)، داربست های مختلفی تهیه شد. یافتههای این تحقیق نشان داد که توزیع اندازه قطر نانو الیاف در محدودهی 250 تا 490 نانومتر میباشد و از یکنواختی و توزیع مناسب برخوردارهستند. همچنین، میزان تخلل داربستها برای تمام گروهها ، بالای 80 درصد بود. آزمون FTIR حضور تمام عوامل سازنده داربستها، بدون هرگونه آلودگی را تایید کرد. آنالیزهای TGA و DSC حضور و تاثیر مواد مورد استفاده شده در ترکیب را به خوبی نشان داد و نیز حاکی از ترکیب اجزای نانوکامپوزیت با یکدیگر بود. آزمون زاویه تماس با آب نشان داد که افزودن درصدهای بیشتری از هیالورونیک اسید موجب افزایش میزان آب دوستی میگردد. آزمون تخریب نشان داد میزان تخریب در داربست حاوی 15 درصد هیالورونیک اسید در مقایسه با گروههای دیگر که درصدهای مختلف از هیالورونیک اسید را داشتند افزایش قابل ملاحظهای دارد. آزمون کشش نشان داد که افزودن درصدهای مختلف از هیالورونیک اسید باعث کاهش استحکام مکانیکی نانو الیاف در حدود 2 مگاپاسکال میشود، با اینحال به دلیل حضور نانولوله¬های کربنی، داربست از استحکام مکانیکی بالایی برخوردار بود. بررسیهای زیست فعالی نشان داد افزایش درصدهای هیالورونیک اسید، باعث افزایش تجمع مقادیر بیشتری از هیدروکسی آپاتیت بر روی سطوح داربستها میشود. همچنین نتایج کشت سلولی بر روی داربستهای حاوی هیالورونیک اسید نشان داد که رشد، چسبندگی و مورفولوژی مناسب سلولها با این داربستها فراهم میشود. همچنین، در مقایسه با داربستهای بدون هیالورونیک اسید، حضور و افزایش میزان هیالورونیک اسید باعث افزایش میزان زنده ماندن سلولها گردید. نتایج RT-PCR نشان داد که در مقایسه با گروههای کنترل، داربستهای حاوی هیالورونیک اسید بیان بیشتری از ژن کلاژن نوع 2 و اگریکان را دارا هستند. نتایج آزمون ایمونوسایتوشیمی نشان داد، با افزایش اسید هیالورونیک به داربست، میزان بیان پروتئین کلاژن نوع 2 تقریبا تا دو برابر افزایش یافت. در نهایت، نتایج کلی مطالعه نشان داد که داربست نانو کامپوزیتی پلی هیدروکسی بوتیرات/ کیتوزان/ نانولوله کربنی/ 10 درصد هیالورونیک اسید در مقایسه با دیگر داربستها، گزینه مناسبی برای تهیهی داربست بافت غضروف میباشد و علاوه بر دارا بودن درصدهای مناسب تخلخل، آبدوستی، زیست تخریب پذیری، زیست فعالی و استحکام مکانیکی، از قابلیتهای بالای سلولی و مولکولی نیز برخوردار میباشد.