تهیه و بررسی نسل جدید پوشش بر اساس نانوکامپوزیت حاوی دارو بر سطح استنت های قلبی به منظور بهینه سازی ویژگی های مکانیکی و رهایش داروی آن
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
مصطفی راهوار
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۲۰۰ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
نانو تکنولوژی پزشکی
Text preceding or following the note
۱۹/۹۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
تصلب شرایین مهمترین عامل بیماریهای قلبی-عروقی است. امروزه پرکاربردترین روش درمان این عارضه استفاده از استنت های حاوی پوشش رها کننده دارو است. طراحی یک پوشش کارامد استنت، نیازمند کنترل خصوصیات مختلف سطحی و توده پوشش است. در این تحقیق، از ترکیب دو عامل شامل 1-روش پوشش دهی الکترواسپری و 2-پوشش نانوکامپوزیتی متشکل از پلی-لاکتیک¬اسید، ارگانوکلی (CLOISITE 20A)، پلی اتیلن گلایکول و دگزامتازون جهت ایجاد پوشش بر روی صفحات آلیاژ فولاد زنگ نزن 316 L استفاده شد. جهت بررسی خصوصیات مورفولوژی و توپوگرافی سطح از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و کانفوکال استفاده شد. آزمایشات اندازه گیری زاویه تماس، طیف سنجی مادون قرمز (FT-IR) و تست نانومشخصه یابی به ترتیب برای بررسی میزان آبگریزی، شیمی و خصوصیات مکانیکی مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین، خصوصیات کریستالینیتی و حرارتی پوشش ها توسط آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) و گرماسنجی روبشی تفاضلی (DSC) بررسی شدند. نتایج نشان داد که روش الکترواسپری منجر به ایجاد سطوحی با هیدروفوبیسیته بالا (زاویه تماس 120-130 درجه) شده است که نتیجه آن خصوصیات خون سازگاری مناسب پوشش های نانوکامپوزیتی است. به نحویکه، در آزمایشات مختلف خون سازگاری (بررسی واکنش پروتئین ها، سیستم انعقادی و ایمنی خون با سطح پوشش ها) تفاوت آماری معنی داری بین نمونه های نانوکامپوزیت و نمونه های کنترل (آلیاژ فاقد پوشش یاSS ) مشاهده نشد. همچنین، مورفولوژی میکروبید/نانوفیبری نمونه¬های الکترواسپری شده منجر به اتصال و تکثیر مناسب سلول های اندوتلیال عروق روی سطح پوشش های نانوکامپوزیتی شد. به نحویکه بعد از 24 ساعت میزان اتصال سلول¬ها بر سطح این نمونه 5/1 برابر بیشتر از نمونه های کنترل SS بود و بعد از 4 روز یک لایه کامل از سلول های اندوتلیال سطح نمونه ها را پوشاند. علاوه بر این، مجموعه خصوصیات مورفولوژی و هیدروفوبیسته بالا منجر به کاهش قابل توجه اتصال باکتریها و ممانعت از تشکیل بیوفیلم بر روی سطح پوشش های الکترواسپری شد. حضور نانورس (3درصد وزنی/ وزنی) در ساختار پوشش های نانوکامپوزیتی منجر به کاهش رهایش انفجاری دارو از نمونه ها (رهایش 20-30 درصد در مقابل 35 درصد برای پوشش پلی لاکتیک اسید خالص) شد. اما در ادامه مطالعه، حضور رس منجر به افزایش نرخ رهایش دارو شد، به گونه ای که بعد از 30 روز حدود 70 درصد از محتوای داروی نمونه های نانوکامپوزیت آزاد شده بود (در مقابل 60 درصد نمونه های پلیمر خالص). همچنین، حضور نانورس و پلی-اتیلن گلایکول نرخ زیست تخریب پذیری نانوکامپوزیت ها را افزایش داد. به طوریکه، نمونه های نانوکامپوزیت و پلیمر خالص به ترتیب بعد از 6 و 18 هفته حدود 1 درصد وزن خود را از دست داده بودند. نتیجه مهم پروفایل رهایش داروی مشاهده شده، کاهش نرخ رشد سلول های ماهیچه صاف در پوشش های الکترواسپری شده (حدود 15-25 درصد) در مقایسه با گروه کنترل (پوشش اسپین شده) بود. مجموعه نتایج فوق نشان داد که با استفاده از دو عامل روش پوشش دهی و پوشش نانوکامپوزیتی مورد استفاده در این تحقیق، می توان با دقت خصوصیات مختلف سطحی و توده پوشش را جهت دستیابی به یک پوشش کارامد مورد استفاده در استنت های رها کننده دارو کنترل کرد.