بررسی اثر حذف آستروسیت ها بر سرنوشت سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان در مدل کوپریزونی بیماری مالتیپل اسکلروزیس
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سهیلا مددی در گاهی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۴۴ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
علوم تشریحی
Text preceding or following the note
۲۰
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری دمیلینه¬کننده التهابی مزمن در سیستم عصبی مرکزی است، که غالبا بالغین جوان را متاثر می¬سازد. در آسیب¬های ، آستروسیت¬ها نقش فعال، دوگانه و متناقصی را طی پیشرفت بیماری از خود بروز می¬دهند. برخی مطالعات، آستروسیت¬ها را به عنوان واسطه¬های حقیقی التهاب معرفی کرده که ترمیم نورونی و میلین¬سازی مجدد را محدود می¬سازند. در مقابل، شواهد دیگر اشاره دارند که آستروسیت¬ها اثرات مضر فاکتور¬های التهابی را کاهش داده و باعث حفاظت و حمایت از الیگودندروسیت¬ها و نورون¬ها می¬شوند. از سوی دیگر برخی مطالعات به اثرات پیوند سلول¬هاي بنيادي مزانشيمي در افزایش میلین¬زایی، در مدل¬های حیوانی MS اذعان دارند. با توجه به دوگانگی نقش آستروسیت¬ها در آسیب¬های دمیلینه¬کننده، در این مطالعه تاثير حذف آستروسیت¬ها بر سرنوشت سلول¬های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (BM-MSCs)، در یک مدل دمیلینیشن مزمن القا شده با کوپریزون مورد بررسی قرار گرفت تا تاثیرات مثبت يا منفي آن بر روی سلول¬های پیوندی، در مدل تجربي این بيماري مشخص شود.روش کار: دراین مطالعه از 75 سر موش نر 8 هفته ای با وزن 25-20 گرم، نژاد C57BL/6 استفاده و در 7 گروه تقسیم شد. گروه¬های مورد مطالعه شامل: کنترل، کوپریزون، پیوند سلولی (کوپریزون + سلول)، حذف آستروسیت (کوپریزون + آستروتوکسین)، حامل1 (کوپریزون + حامل آستروتوکسین + سلول)، حامل2 (کوپریزون + آستروتوکسین + حامل سلول) و درمان ترکیبی (کوپریزون + آستروتوکسین + سلول).در این مطالعه موش¬ها به مدت 12 هفته تحت تاثیر رژیم غذایی کوپریزون 2/0 درصد قرار گرفتند. بعد از پایان هفته 12، آستروسیت¬ها از طریق تزریق L-a-aminoadipate (L-AAA) به داخل ناحیه کورپوس¬کالوزوم مغز موش، حذف شدند و پس از آن BM-MSCs به کورپوس¬کالوزوم مغز موش¬ها تزریق شد. دو هفته پس از پیوند سلولی، موش¬ها با تست روتارود (Rotarod) مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین غلاف میلین در کورپوس¬کالوزوم با رنگ¬آمیزی Luxal Fast Blue (LFB) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد بررسی قرار گرفت. بررسی سلول¬های گلیال نیز با تکنیک ایمونوفلورسنت و بررسی فاکتورهای مترشحه از آستروسیت¬ها و BM-MSCs توسط RT-PCR انجام گرفت. در نهایت داده¬ها با نرم¬افزار SPSS و تست ANOVA آنالیز شدند.یافته¬ها: نتایج تست روتارود نشان داد که میزان حفظ تعادل و هماهنگی حرکتی در هر سه گروه پیوند سلولی، حذف آستروسیت و درمان ترکیبی نسبت به گروه کوپریزون افزایش معنی¬داری داشته است (p < 0.05). همچنین نتایج بررسی بافتی و میکروسکوپ الکترونی نشان داد که حذف آستروسیت¬ها و پیوند BM-MSCs سبب میلین¬زایی مجدد در گروه¬های پیوند سلولی، حذف آستروسیت و درمان ترکیبی نسبت به گروه کوپریزون شد (p < 0.05). اگرچه این میزان در گروه پیوند سلولی نسبت به دو گروه حذف آستروسیت و درمان ترکیبی کمتر بود (p < 0.05). براساس نتایج بررسی سلول¬های گلیال با تکنیک ایمونوفلورسنت، تعداد سلول¬های الیگودندروسیت در ناحیه کورپوس¬کالوزوم در گروه¬های پیوند سلولی، حذف آستروسیت و درمان ترکیبی نسبت به گروه کوپریزون افزایش معنی¬داری داشت (p < 0.05). هرچند این افزایش در گروه پیوند سلولی نسبت به گروه های حذف آستروسیت و درمان ترکیبی کمتر بود (p < 0.05). همچنین حذف آستروسیت¬ها سبب کاهش معنی¬داری در سطح بیان mRNA فاکتورهای مترشحه از آستروسیت¬ها شامل ET-1 ، ENDR-B ، CXCL10و CXCL12 در گروه¬های حذف آستروسیت و درمان ترکیبی نسبت به گروه کوپریزون شد (p < 0.05). سطح بیان mRNA فاکتورهای تروفیک NGF و BDNF مترشحه از BM-MSCs نیز در گروه¬های دریافت¬کننده سلول نسبت به گروه¬ کوپریزون افزایش معنی¬داری داشت (p < 0.05).نتیجه¬گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که حذف آستروسیت¬ها می¬تواند تاثیر پیوند سلول¬هاي بنيادي مزانشيمي مغز استخوان را در روند ميلين¬زايي مجدد آكسون¬هاي کورپوس¬کالوزوم در مدل كوپريزونی بيماري مالتيپل اسكلروزيس افزايش دهد.