بررسی اثر تیمار ترکیبی متفورمین و پلی فنول های کوئرستین بربرین و رزوداترول بر سطح لیپوژنز القایی توسط گلوکز در سلول های کبدی HepG2
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
ریحان بابایی خرزوقی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
97ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
بیوشیمی بالینی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
: شیوع روزافزون دیابت در سرتاسر جهان یکی از جدیترین و چالش برانگیزترین مشکلات بخش سلامت در قرن 21 می باشد. سازمان جهانی بهداشت اذعان دارد که رخداد دیابت به سرعت در حال افزایش است بهطوری که برآوردها حاکی از آن است که تعداد افراد دیابتی تا سال 2030 دو برابر خواهد شد. مقاومت به انسولين نقش اصلي در پاتوژنز بيماري ديابت ايفا مي¬كند. از علل اصلي القاء كننده مقاومت به انسولين مي¬توان به افزايش تجمع ليپيد¬ها بويژه تري¬گليسريدها اشاره نمود كه در بافت¬هاي چربي، ماهيچه و كبد تجمع پيدا مي¬كنند. بنابراين كاهش توليد ليپيدها از منشاء كبدي امروزه يك راهكار درماني جهت كنترل مقاومت به انسولين و در نتيجه بيماري ديابت نوع 2 به شمار مي¬رود.متفورمین به عنوان داروی پایین آورنده¬ی قند خون توانایی کاهش مقدار گلوکز و ليپيد خون و افزایش حساسیت به انسولین در اندامهای محیطی را دارد. با این وجود این داروی سنتتیک اثرات جانبی خاصی از قبیل هیپوگلیسمی در دزهای بالاتر، مسمومیت کبدی، اسیدوز لاکتیک، اسهال و تضعیف پاسخ پس از استفاده طولانی مدت از خود نشان میدهد. . در قیاس با این عوامل، فیتوکمیکالهای حاصل از منابع طبیعی با اثرات جانبی بسیار کم و هزینهی پایین حوزهی جدیدی در تیمار بسیاری از بیماریها همانند دیابت باز نمودهاند. تحقیقات نشان میدهد که بسیاری از پلیفنولها در بهبود دیابت نوع 2، دیسلیپیدمیا و بیماریهای قلبی-عروقی دخیلاند. شواهد زیادی مبنی بر اثرات هایپو¬لیپیدمیک برخی از فیتوکمیکال¬ها از جمله کوئرستین، بربرین و رزوراترول موجود است. لذا در اين تحقيق فرض بر این است که این ترکیبات میتوانند مهار لیپوژنز توسط متفورمین را تقویت نمایند. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر ترکیبی متفورمین با کوئرستین، بربرین و رزوراترول بر میزان لیپوژنز القاء شده با گلوکز در سلول¬های HepG2 است. در¬صورتی¬که این تیمار¬های ترکیبی قادر به تقویت اثرات متفورمین باشند می¬توان به عنوان روش درمانی تکمیلی که به کاهش دوز مصرفی متفورمین و کاهش عوارض جانبی آن منجر میشود بهکار برد.روش کار: پس از کشت سلول کبدی میزان لیپوژنز تحت غلظت بالای گلوکز بررسی شده و مکانیسم لیپوژنز القا شده توسط گلوکز در سلول¬های تحت تیمار مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از تایید لیپوژنز القا شده توسط گلوکز، اثر تیمار سلول¬ها با متفورمین، کوئرستین، رزوراترول و بربرین بر کاهش میزان لیپوژنز در سلول های HepG2 القا شده با گلوکز 33 میلی مولار مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا اثر تیمار با غلظت¬های متفاوت هر یک از ترکیبات فوق به صورت تکی و با استفاده از رنگ آمیزی Oil red O سنجیده شد. سپس کمترین دوز موثر هر ماده انتخاب و برای تیمار¬های ترکیبی مورد استفاده قرار گرفت. کمترین دوز موثر متفورمین، کوئرستین، رزوراترول و بربرین به منظور اولین تیمار ترکیبی در نظر گرفته شد. پس از آن تیمارهای ترکیبی با غلظت¬های پایین¬تر و با نسبت مولاریته ثابت 100:1:2:2 (به ترتیب از چپ به راست متفورمین، کوئرستین، رزوراترول و بربرین) طراحی گردید محتوای لیپید توتال و تری¬گلیسیرید داخل سلولی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت پس از دستیابی به آخرین تیمار ترکیبی موثر در روند کاهشی غلظت¬ها، مطالعات مولکولی بر مکانیسم اثر تیمار ترکیبی انتخابی ( پایین ترین دوز موثر) بر مسیر لیپوژنز کبدی انجام گرفت. بدین منظور بیان ژن¬های SREBP1-c و FAS مورد بررسی قرار گرفت.یافته¬ها: میزان محتوای لیپید توتال و تری¬گلیسرید داخل سلولی و همچنین بیان ژن¬های SREBP1-c و FAS در اثر تیمار سلول¬ها با گلوکز 33 میلی مولار در مقایسه با گروه کنترل (مانیتول 5/27 میلی¬مولار در گلوکز نرمال 5/5 میلی¬مولار) فزایش پیدا می¬کند. با استفاده از تیمار ترکیبی متفورمین و فیتوکمیکال¬های کوئرستین، رزوراترول و بربرین اثرات افزایشی گلوکز بر بیان ژن¬های لیپوژنیک SREBP1-c و FAS و محتوای لیپیدی هپاتوسیت¬ها به طور چشم¬گیری کاهش می¬یابد.بحث و نتیجه گیری: نتايج بدست آمده از اين تحقيق نشان مي¬دهد كه استفاده از تیمار همزمان متفورمین و فیتوکمیکال¬ها سبب كاهش ميزان بیان ژن¬های لیپوژنیک و به دنبال آن كاهش محتوای لیپیدی هپاتوسیت¬ها می¬شود. اين يافته¬ها چشم¬انداز روشن¬تري را جهت درمان مقاومت به انسولين در كبد از طريق به¬کار گیری تیمار¬های ترکیبی فراهم مي¬سازد.