بررسی اثر LPS بر فعالسازی مسیر Toll-Like Receptor4 در ردههای سلول سرطانی تخمدان حساس و مقاوم به شیمی درمانی
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
بهاره کاشانی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۸ص
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
ژنتیک انسانی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: سرطان تخمدان پنجمین سرطان کشنده در بین زنان و اولین عامل مرگ در بین سرطانهای دستگاه تولید مثلی زنانه در سراسر جهان است. اغلب نجاتیافتگان سرطان تخمدان در نهایت عود بیماری را تجربه میکنند و به انواع گوناگون داروهای شیمی درمانی رایج مقاومت نشان میدهند. در سالهای اخیر نقش محیط التهابی در حفظ بقای تومور و نیز کمک به ایجاد محیطهای مستعد ثانویه بسیار مورد توجه قرار گرفته است و گیرندهی TLR4 به عنوان یکی از مهمترین القا کنندگان التهاب در رأس این مطالعات قرار دارد. این گیرنده که میتواند توسط مولکولهای ترشح شده از تومور و یا داروهای شیمیدرمانی تحریک شود، سبب تولید بیش از حد سایتوکینها و کموکینها در جریان خون شده و به این وسیله سلولهای توموری را قادر به مهاجرت به نقاط مختلف بدن و ایجاد تومورهای ثانویه میکند. این مسئله در سرطان تخمدان اهمیت بیشتری مییابد، زیرا این بیماری تا زمانی که تومور به درجات بالا برسد قابل تشخیص نیست. در این شرایط اکثر بیماران دارای تومورهای متعدد هستند که روند درمان بیماری را با دشواری مواجه میکند. بنابراین درک مکانیسم ایجاد متاستاز تومورهای تخمدان و تلاش برای جلوگیری از آن میتواند به بهبود شرایط بیماران سرطان تخمدان کمک شایانی بنماید.لیپوپلیساکارید (LPS) حاصل از باکتریهای گرم منفی مهمترین فعالکنندهی مسیر TLR4 است. بنابراین در این مطالعه نقش LPS و فعالسازی مسیر TLR4 در رشد، مهاجرت و بیان ژنهای مربوط به تکثیر و رگزایی ردههای سلولی سرطان تخمدان مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در ادامه به کمک داروی TAK-242 بر سرکوب این مسیر و تاثیر آن بر رشد و بقای سلولهای توموری تمرکز خواهیم کرد.مواد و روش کار: در ابتدا کشت ردههای سلولی 2008C13 و A2780S در شرایط مناسب انجام شد. با انجام MTT، این دو رده به ترتیب به عنوان ردههای مقاوم و حساس به شیمیدرمانی انتخاب شدند و سپس از جهت میزان بیان TLR4 و ژنهای مربوطه مورد بررسی قرار گرفتند. در ادامه تست MTT برای بررسی پاسخ به LPS صورت گرفت. سپس به کمک تست Scratch به بررسی نقش LPS بر توانایی مهاجرت ردههای مقاوم و حساس پرداختیم و نهایتاً ژنهای مربوط به تکثیر، التهاب و رگزایی و تفاوت آنها در دو رده مطالعه شد. تمامی تستهای انجام شده برای تعیین اثر مهار مسیر به کمک داروی TAK-242 نیز تکرار شده و نتایج مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.یافتهها: ردهی مقاوم 2008C13 نسبت به ردهی حساس A2780S دارای بیان بالاتری از تمام ژنهای مسیر TLR4 میباشد. به همین دلیل پاسخ این رده به تحریک تکثیر با LPS بسیار بیشتر بوده و میزان مهاجرت این سلولها در اثر این تیمار شدیداً افزایش مییابد. ژنهای پاییندست گیرندهی TLR4، ژنهای سایتوکینهای پیش التهابی و ژنهای مربوط به رگزایی نیز در این رده افزایش بیان نشان میدهند. با این وجود هیچیک از این نتایج در مورد ردهی A2780S دیده نمیشود، چرا که این ردهی سلولی بیان بسیار ضعیفی از TLR4 دارد.از سوی دیگر ردهی 2008C13 نسبت به داروی TAK-242 حساس بوده و مهار رشد و مهاجرت سلولهای آن به ترتیب با تستهای MTT و Scratch تأیید شد. بیان ژنهای القای رگزایی، توقف چرخهی سلولی و پیش آپوپتوزی در این رده در اثر تیمار با TAK_242 به شدت افزایش مییابند. این اثرات در ردهی A2780S به صورت بسیار خفیفتر مشاهده میشوند. نتیجهگیری: مسیر TLR4 بر توانایی بقا و تکثیر سلولهای سرطانی اثر میگذارد. در سلولهایی که این گیرنده را به میزان زیاد بیان میکنند، تحریک مسیر سبب افزایش تکثیر و مهاجرت سلولها شده و بیان ژنهای التهاب و رگزایی را افزایش میهد. مهار این مسیر به کاهش تمامی عوامل ذکر شده و نیز القای توقف چرخهی سلولی و آپوپتوز منجر میشود. سلولهای فاقد این گیرنده در مقابل تحریک یا سرکوب مسیر مقاومتر بوده و پاسخ محدودتری نشان میدهند. با این وجود داروی TAK-242 کماکان میتواند در مهار این سلولهای سرطانی مؤثر باشد.