بررسی اثر سلژیلین بر سمیت حاد آلومینیوم فسفید در موش صحرایی نر
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
عادله ملکی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۵ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
سم شناسی عمومی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه و هدف: آلومینیوم فسفید (AlP) یک ماده ی بسیار سمی با مرگ و میر بین 37 تا 100 درصد و بدون آنتی دوت موثر می باشد. سمیت قرص برنج ناشی از آزاد شدن گاز بسیار سمی فسفین (PH3) است که از تماس قرص با محیط اسیدی معده ایجاد می شود. این ترکیب یک سم میتوکندریایی است که با سنتز آنزیم ها و پروتئین ها تداخل می کند و به اغلب ارگان های بدن از جمله قلب، کبد، دستگاه گوارش آسیب می رساند. به نظر می رسد داروی سلژیلین با اثرات آنتی آپوپتوتیک از بروز استرس اکسیداتیو جلوگیری کرده و عملکرد میتوکندری را بهبود ببخشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی سلژیلین بر سمیت قلبی و گوارشی ناشی از سمیت فسفید آلومینیوم می باشد.روش کار: آلومینیوم فسفید در دو گروه با دوزهای LD50 =12 mg/kg و 8 mg/kg (دوز موثر برای زنده ماندن بیشتر حیوانات به مدت 24 ساعت) به صورت گاواژ جهت ایجاد مسمومیت به موش های صحرایی نر خورانده شد و یک ساعت پس از مسمومیت، سلژیلین در گروه های درمان (شامل سه گروه با دوزهای (1, 5, 10 mg/kg به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در بررسی پارامترهای بیوشیمیایی موثر در عملکرد میتوکندری قلب از گروه هایی که آلومینیوم فسفید را در هر دو دوز 12 mg/kg و 8 دریافت کرده بودند، استفاده شد و جهت مانیتورینگ قلبی، حیوانات در گروه هایی که آلومینیوم فسفید را با دوز LD50 دریافت کرده بودند برای ارزیابی پارامترهای الکتروکاردیوگرافی (ECG) به دستگاه پاورلب متصل شدند. همچنین جهت بررسی هیستوپاتولوژی دستگاه گوارش شامل معده و دوازدهه از دوز 8 mg/kg آلومینیوم فسفید در حیواناتی که بعد از 24 ساعت زنده مانده بودند استفاده گردید. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج ما حاکی از آن است که درمان با سلژیلین باعث کاهش استرس اکسیداتیو از طریق کاهش گونه های فعال اکسیژن (ROS)، کاهش افت پتانسیل غشاء میتوکندری (ΔΨm)، افزایش سطح گلوتاتیون (GSH) و کاهش مالون دی آلدهید (MDA) به عنوان مارکر لیپید پراکسیداسیون، بهبود پارامترهای الکتروکاردیوگرافی (ECG) و افزایش ضربان قلب (HR) و همچنین بهبود عملکرد دستگاه گوارش نسبت به گروه دریافت کننده ی آلومینیوم فسفید شده است.