طراحی نانوژنوسنسور فوق حساس الکتروشیمیایی مبتنی بر دو روش بدون نشان و نشاندار بر پایه ترانزیستور اثر میدان گرافنی و نانوذرات طلا برای سنجش متیلاسیون ژن SEPT9
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
لیلا صیدمرادی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۷۴ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
نانو تکنولوژی پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
بیوسنسور، سیستمی آنالیزی است که از هوشمندی و بر همکنشهای اختصاصی مولکولهای زیستی برای سنجشهای فوقحساس استفاده میکند. همراه شدن دانش نانوتکنولوژی با تکنولوژی بیوسنسور و توسعهی نانوبیوسنسورها نه تنها به افزایش حساسیت، اختصاصیت و پایداری این سیستمها انجامیده، بلکه کاربرد آنها را در حوزههای مختلف علمی گسترش داده است. به دلیل ارزش تشخیصی بالای بیومارکرهای DNA متیله و ناتوانی روشهای مرسوم در سنجش دقیق متیلاسیون DNA برای کاربردهای بالینی، طی سالیان اخیر (نانو) بیوسنسورهای متعددی برای آنالیز این مولکولهای کوچک گزارش شدهاند. متیلاسیون ژن SEPT9، به عنوان یک بیومارکر غربالگری، می تواند سرطان کولورکتال را در مرحله اولیه در خون و بافت تومور تشخیص دهد. تکنیک های کنونی برای شناسایی بیومارکرهای DNA متیله عبارتند از تیمار بیسولفیت و واکنش زنجیره¬ی پلیمراز که کار طاقت فرسا و زمانبری بوده و نیاز به حجم زیادی از مایعات بدن برای انجام اندازه گیری دقیق DNA هدف دارد. بنابراین، توسعه روشهای ساده، مقرون به صرفه و کارآمد برای تشخیص اولیه بالینی حائز اهمیت می باشد. در این مطالعه دو نوع بیوسنسور بدون نشان و نشاندار به ترتیب مبتنی بر ترانزیستور اثر میدان گرافنی و نانوذرات طلا برای سنجش الکتروشیمیایی فوقحساس متیلاسیون ژنSEPT9 (بیومارکر تشخیص زودهنگام سرطان کولورکتال) طراحی و ساخته شد که بدون استفاده از درمان بیسولفیت و تقویت PCR توانست DNA متیله هدف را با حد تشخیصی برابر با 1 و 10 فمتومولار کمی سنجی نموده و در محدودهی غلظتی 103 -3-10پیکومولار پاسخ خطی ارائه دهد. مراحل اصلاح سطح ترانزیستور گرافن و SPCEs توسط میکروسکوپ نیروی اتمی و مشخصه¬یابی الکتریکی تایید شد. زمانی که DNA متیله به آنتی بادی تثبیت شده بر سطح الکترود متصل شد تغییر در جریان متناسب با غلظت DNA هدف رخ داد. سنسور طراحی شده در این پژوهش همچنین قادر بود در حضور توالی های غیر متیله عملکرد انتخابی خوبی ارائه کند. علاوه براین، با استفاده از تکنیک جداسازی نانو ذرات مغناطیسی، نانوسنسور طراحی شده توانست آنالیت مورد نظر را در نمونههای سرم اسپایک شده با غلظت های مشخصی از DNA هدف، بدون نیاز به هیچگونه مرحله استخراج و تکثیر با حد تشخیص 1/0 پیکومولار کمی سنجی نماید. در نهایت با توجه به نتایج به دست آمده، امید است که این نانوژنوسنسورها بتواند در غربالگری و تشخیص سریع، کمی و بدون برچسب سرطان کولورکتال مفید واقع شده و به کاربردهای بالینی دست یابد.