مطالعه ی اثر محافظتی مهارکننده های فسفودی استراز بر نوروپاتی دیابتی از طریق بررسی مسیرهای استرس اکسیداتیو و آپوپتوز ناشی از هایپرگلایسمی در رده ی سلولی PC12
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سعیده صابری فیروزی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۱ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
سم شناسی عمومی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
اهداف : نوروپاتی دیابتی (DN) شایع ترین عارضه ی دیابت است و حداقل 50-60٪ از بیماران دیابتی در طول زندگی خود از نوروپاتی رنج می برند. در میان مسیر های کلاسیک در بروز نورپاتی دیابتی استرس اکسیداتیو، اختلال عملکرد میتوکندری، آپوپتوز و التهاب از مهمترين فاکتورها هستند، براین اساس، کشف ابزارهایی که به وسیله ی آن ها بتوان عوامل مرتبط با این مسیر ها را کاهش داد، ضروری می باشد . مهارکنندههای فسفودی استراز عوامل درمانی هستند که با مهار متابولیسم پیامبرهای ثانویه و طولانیتر کردن فعالیت آنها می¬توانند ویژگی¬های آنتیاکسیدانی و نوروپروتکتیو داشته باشند. در سال های اخیر،رویکرد استفاده از مهارکننده های فسفو دی استراز با هدف تنظیم چند بیماری، عمدتا التهاب وآسیب عصبی افزایش یافته که استفاده این داروها را، به درمانی نوید دهنده برای این بیماری ها تبدیل کرده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظتی مهارکنندهPDE4 (رولیپرام)، PDE 5 (سیلدنافیل)، PDE7(BRL) بر آسیب عصبی ناشی از HG (گلوکوز با غلظت بالا) در سلولهای PC12 به عنوان یک مدل سلولی(in-vitro) نوروپاتی دیابتی و تعیین مکانیزم های احتمالی اثرات آن می باشد.روشها: سلولهای PC12 به مدت60 دقیقه با رولیپرام) 2)، سیلدنافیل (0.008)، BRL( 0.1) میکرومولار و ترکیب آنها تیمار شده و سپس در معرض گلوکز با غلظت بالا (4.5 g/L) به مدت 72 ساعت قرار گرفتند. میزان MTT، ROS، پتانسیل غشای میتوکندری (MMP)، MDA، ATP، TNF-a، GSH / GSSG و نیز بیان Bax، Bcl-2، caspase3 و UCP-2 به ترتیب وسیلهی MTT، H2DCFDA، Rhodamine 123، TBARS، تکنیک luciferin-luciferase، کیت الیزا سنجشTNF-a, GSH, GSSG وسترن بلات اندازهگیری شد.یافته ها: پیشدرمان با مهار کننده های فسفودی استراز موجب: 1) كاهش معنی دار در سطوح ROS، MDA و TNF-A، نسبت Bax / Bcl-2، بيان پروتئینهای كاسپاز 3 و UCP2 2) افزایش قابلملاحظهی زندهمانی، نسبت GSH / GSSG، MMP و سطح ATP گردید.نتیجه گیری: مهار کننده های فسفودی استراز توانایی بهبود نوروتوکسیسیتی ناشی از HG را در سلول های pc12 به عنوان مدل in-vitro نوروپاتی دیابتی دارند.