تحریک آزمایشگاهی (in vitro) سلولهای تک هستهای خون محیطی از طریق NOD2 و بررسی سایتوکاینهای التهابی (اینترلوکین 23، 17، یک بتا و فاکتور نکروز دهنده تومورآلفا) در بیماران مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان در مقایسه با گروه کنترل
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
نگار ونکی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۱ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
بیوشیمی بالینی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه و هدف: بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان (Ankylosing Spondylitis; AS) یک بیماری روماتیسمی ناتوان کننده است که در آن پاسخهای ایمنی ذاتی نقش مهمی در پاتوژنز بیماری ایفا می¬کنند. در میان فاکتورهای استعداد ابتلا به بیماری، ژن های محور Interleukin (IL)-23/ IL-17 از اهمیت بسیاری برخوردار هستند. گیرنده Nucleotide binding oligomerization domain (NOD)-2 یکی از گیرنده-های ایمنی ذاتی است که تحریک آن می تواند به تولید سایتوکاین های التهابی از جمله IL-23 بیانجامد. از آن جا که عامل تولید IL-23 در AS ناشناخته است، در این مطالعه تاثیر تحریک گیرنده NOD2 بر تولید سایتوکاین¬های التهابی در سلول های تک هسته ای خون محیطی (Peripheral Blood Mononuclear Cell; PBMC) این بیماران ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: PBMC 18 مرد بیمار مبتلا به AS فعال و 18 مرد سالمی که سابقه بیماریهای روماتیسمی و خودایمنی نداشتند به روش فایکول جداسازی و در حضور یا عدم حضور (MDP) Muramyl dipeptide بعنوان لیگاند NOD2 کشت داده شدند. پس از استخراج RNA و سنتز (complementary DNA) cDNA، بیان ژنهای NOD1، NOD2، RIPK2، SLC15A4، NLRP1، NLRP3، IL23A، IL1B، IL17A و TNF به روش Real-Time PCR متد سایبرگرین سنجیده شد. سپس بیان ژن های IL23A و IL17A در سطح پروتئین به روش الایزا تایید شد. همبستگی میان بیان ژن ها و سطح سایتوکاین ها به کمک آزمون های آماری مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها: به جز ژن NOD1 که در سلول های افراد کنترل سالم کاهش بیان داشت، تمامی ژن های انتخابی در سلول های افراد مورد مطالعه در پاسخ به تیمار MDP افزایش بیان نشان دادند. به استثنای RIPK2، شاهد افزایش میزان تغییرات بیشتری در بیان ژن ها در گروه بیمار بودیم. افزایش بیان ژن های IL23A و IL17A در سطح پروتئین نیز تایید شد. نتیجه گیری: این مطالعه برای اولین بار پاسخ التهابی بیش از حد PBMC بیماران مبتلا به AS را به تحریک گیرنده NOD2 نشان میدهد. این مطالعه بطور غیرمستقیم، به نقش برجسته مسیر انتقال پیام NOD2 در پاتوژنز بیماری¬های التهابی از جمله AS اشاره دارد.