بررسی Conditioned medium سلول های دودمان میلوئیدی در تمایز و فیوژن سلولهای B-MSCs به سلو ل های تولید کننده انسولین
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
فائزه شاهدی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران ، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۹ ص
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
بیوتکنولوژی پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
دیابت نوع 1 یکی از شایع ترین اختلالات متابولیک مزمن است که در نتیجه تخریب سلول های بتا در افراد مستعد ژنتیکی و احتمالا در کنار محرک های محیطی ایجاد می شود . جمعیت در حال ابتلا به این بیماری به طور روزافزون در حال افزایش است به طوری که پیش بینی می شود تا سال 2049، 629 میلیون نفر از دیابت رنج خواهند برد. این بیماری عوارض مختلفی از قبیل آسیب به چشم ها، کلیه، مشکلات قلبی عروقی و افزایش احتمال سکته های مغزی و ... را ایجاد می کند. روش های مختلف درمانی برای دیابت از زمان کشف آن تا به امروز به کار رفته است. یکی از شایعترین روش ها، تزریق انسولین می باشد که انسولین درمانی نمی تواند تمامی جوانب مرتبط با ترشح انسولین داخلی را پوشش دهد. پیوند پانکراس و یا جزایر پانکراس نیز یکی از راه های درمان در نظر گرفته می شود که عوارض مختلفی از جمله کمبود دهنده بافت و احتمال ایجاد عفونت در پی سرکوب سیستم ایمنی برای جلوگیری از رد پیوند را به همراه دارد. سلول درمانی به عنوان یک روش نوید بخش برای درمان دیابت پیشنهاد شده است. استفاده از سلول درمانی همراه یا بدون ژن درمانی می تواند برای درمان دیابت بسیار کاربردی باشد. به طور کلی پیش بینی می شود که سلول درمانی بدون دستکاری ژنوم و صرفا از طریق تحریک فاکتورهای موجود در سلول اگر با درمان همراه باشد، عوارض جانبی کمی و یا بدون عوارض جانبی خواهد بود. استفاده از سلول های بنیادی به دلیل قدرت خودهمانندسازی بالا و تمایز به انواع رده های سلولی، می تواند یکی از زمینه های مهم در سلول درمانی باشد. از سلول های MSC به طور گسترده در درمان دیابت به دلیل انواع ویژگی های این سلولها مانند تنطیم سیستم ایمنی، خاصیت ضد آپوپتوتیک، تعدیل سیستم ایمنی و سرکوب سیستم ایمنی، همچنین عدم تشکیل تراتوما و سهولت در استخراج استفاده می شود. مطالعات اخیر نشان می دهد که پیوند همزمانMSC با جزایر درون ریز پانکراس، بقای این جزایر را بعد از پیوند افزایش می دهد. یکی از روش های بازبرنامه ریزی سلول برای هدایت سلول در مسیر تمایزی دلخواه، ترکیب سلولی است. اخیرا تحقیقی نشان داد که الحاق MSCs انسانی (مشتق از مغز استخوان) با رده سلولی بتا رتی(INS-1E) و یا جزایر درون ریز پانکراس انسانی، سلول هایی تولید نمود که می تواننددر کمتر از یک هفته بیان انسولین داشته باشند. الحاق سلولی به طور خودبخودی در بدن اتفاق می افتد و در موارد التهاب افزایش می یابد. از آنجایی که در بیماری دیابت، فاکتورهای التهابی نقش بسیار مهمی در شروع و ادامه بیماری ایفا می کنند ما بر آن بودیم که اثر کاندیشن مدیوم دودمان رده میلوئیدی که خود ترشح بسیاری از فاکتورهای التهابی را دارد و با القا توسط لیپو پلی ساکارید، میزان این تولید و ترشح افزایش می یابد را بر روی الحاق و تمایز سلول های MSCs انسانی با INS-1E بسنجیم که متاسفانه به دلیل نبود سلول INS-1E پروژه متوقف شد. پروژه دوم همچنان مسیر سلول درمانی برای دیابت و اثر فاکتورهای التهابی بر تمایز به سمت سلول های تولید کننده انسولین بود. به این دلیل که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی (ADSC) راحت تر از سلول های همتا در مغز استخوان قابل دسترسی بود، این پروژه بر روی تمایز این سلول ها به سلول های تولید کننده ی انسولین سوار شد. قبلا پروتکل تمایز انجام شده بود. استفاده از فاکتورهای التهابی روی مسیر تمایزی باعث تمایز سریعتر شد که با استفاده از انواع تست ها مانند ایمونوسیتوشیمی و الایزا برای بررسی در سطح پروتئین، قابل اثبات بود. امید است که این پروژه، مسیر درمان دیابت بر پایه سلول درمانی را یک قدم به جلو رانده باشد.