تعیین نتایج پیوند آلوژن سلول های بنیادی خون ساز در بیماران لوسمی میلوییدی حاد باتوجه به تعدادسلول های +CD34 و MNC
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
محمدصالح پیکر
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۶
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۸۵ص
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری فوق تخصصی
Discipline of degree
خون و سرطان بالغین
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
پیوند سلول های بنیادی آلوژن (ASCT) با تاثیر مثبت پیوند علیه لوسمی (GVL) سبب بهبود نتایج درمانی در بیماری لوسمی میلوئیدی حاد(AML) شده است. (4) برای بهبود نتایج درمانی بعد از پیوند سلول های بنیادی آلوژن در بیماران AML تلاشهایی جهت یافتن عوامل پروگنوستیک انجام شده است. یکی از فاکتور های پروگنوستیک قابل تغییر، دوز سلول های تزریق شده می باشد که توجه به آن به دلیل احتمال تاثیر پروگنوستیک بالقوه در ASCT بیماران AML افزایش یافته است. در این مطالعه تاثیر میزان سلول CD34+ و MNC را در نتایج درمانی مورد بررسی قرار دادیم. این مطالعه به صورت گذشته نگر 421 بیمار مبتلا به AML پیوند شده در بیمارستان شریعتی تهران در فاصله زمانی سال 2008 تا 2015 میلادی مورد مطالعه قرار گرفتند. تمامی بیماران از دهنده خویشاوند با HLA مشابه تحت پیوند سلول های بنیادی خونساز خون محیطی تحریک شده توسط G-CSF قرار گرفتند. جهت بررسی میزان سلول CD34+ بر نتایج درمانی بیماران به دو گروه دریافت کننده سلول CD34+ بالای صدک 90 (8.7 میلیون سلول به ازای هر کیلو) و پایین صدک 90 تقسیم شدند و از این دو گروه از نظر GVHD حاد و مزمن و بروز عود با یکدیگر مقایسه شدند. در این بررسی بین دو گروه کمتر و بیشتر از 8.7 میلیون سلول CD34+ به ازای هر کیلو در هیچ یک از نتایج درمانی مورد بررسی تفاوت معنی داری وجود نداشت. در بررسی تاثیر تعداد سلول های CD3+ بر عود بیماری، GVHD حاد و مزمن، بیماران به دو گروه دریافت کننده سلول CD3+ بالاتر از 300 میلیون به ازای هر کیلو و کمتر از 300 میلیون به ازای هر کیلو تقسیم شدند. در مقایسه این دو گروه تفاومت معنی داری در بروز GVHD حاد، مزمن و عود بیماری وجود نداشت. در بین فاکتور های مختلف تنها فاکتور های مستقل موثر در میزان بقای کلی بیماران و بقای بدون عود بیماری، بروز GVHD حاد (HR=0.71 CI 95%= 0.51-0.98 P=0.039) و مزمن (HR=0.53 CI 95%= 0.39-0.72 P<0.001) بود. تغییر میزان سلول CD34+ و CD3+ در پیوند آلوژن از G-PBSC از دهنده خویشاوند با تطابق کامل، در بیماران مبتلا به AML به طور معنی داری تاثیر بر بقای کلی بیماران و بقای بدون عود بیماری نداشت. این یافته نشان میدهد که در پیوند از سلول های بنیادی خون محیطی بر خلاف سلول های بنیادی خون ساز از مغز استخوان افزایش دوز و تجویز دوز های بالا سلول CD34+ نمیتواند موجب بهبود نتایج درمانی در بیماران مبتلا به لوسمی میلوییدی حاد گردد.