بررسی حضور نانوکمپلکس تشخیصی بر پایه نانوذرات طلا متصل به اسیدفولیک در سلولهای تومورال نازوفارنژیال انسانی با استفاده از سیتیاسکن دو انرژی ملکولی
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سارا خادمی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۶
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۸۳ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
فیزیک پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
این مطالعه به دنبال طراحی و ساخت نانو کمپلکس تشخیصی بر پایه نانو ذرات طلای متصل به اسیدفولیک توسط پیوند دهنده سیستامین با داشتن عدد اتمی بالا در تصویربرداری سیتیاسکن بهصورت هدفمند برای سلولهای سرطانی نازوفارنژیال انسانی میباشد. قبل از شروع به ساخت ابتدا بهمنظور بررسی مناسبترین شکل و اندازه نانوذره طلا در میزان تضعیف شدت پرتوایکس، نانو ذرات طلا در دو اندازه مختلف کروی، نانو ذرات میلهای با دو نسبت طول به قطر متفاوت و نانو ذرات میلهای پگیله شده ساخته شد. پس از ساخت و مشخصه یابی نانو ذرات و همچنین تصویربرداری سیتیاسکن نهایتاً نانو ذرات کروی کوچکتر به علت تضعیف بیشتر شدت پرتوایکس برای فرآیند تصویربرداری سیتیاسکن انتخاب گردید. سپس نانو ذرات کروی متصل به اسیدفولیک توسط پیوند دهنده سیستامین ساخته شد و مشخصات فیزیکو شیمیایی این نانو کمپلکس توسط آنالیزهای TEM، Uv-Visible، FTIR، DLS، zeta potential و ICP انجام شد. پس از تایید ساختار فیزیکو شیمیایی نانو کمپلکس جهت تعیین کمی میزان تضعیف شدت پرتوایکس نانوکمپلکس نسبت به امنیپاک در سیتیاسکن، میزان تضعیف شدت پرتوایکس توسط دستگاه کلینیکی سیتیاسکن 64 اسلایس تعیین گردید. در غلظت مشابه µg/ml2000، نانو ذرات طلای متصل به اسیدفولیک حدود 1.77 برابر تضعیف بیشتری نسبت به امنیپاک داشتند همچنین تغییرات غلظت توسط سیستم تصویربرداری دو انرژی (DECT) نیز مورد بررسی قرار گرفت. از طرف دیگر میزان برداشت سلولی نانو ذرات طلا با و بدون اسیدفولیک در سلولهای تومورال نازوفارنژیال انسانی در زمانهای گرماگذاری (6، 12 و 24 ساعت)، غلظتهای 200، 300، 400 و 500 میکرومولار و پتانسیل تیوپهای 80، 100، 120 و 140 کیلو ولتاژ پیک مورد بررسی قرار گرفت. با افزایش زمان گرماگذاری و افزایش غلظت نانو ذرات طلا و همچنین کاهش پتانسیل تیوپ پرتوایکس میزان تضعیف شدت پرتوایکس افزایش یافت. در شرایط برون تنی نانو ذرات طلای متصل به اسیدفولیک قادر به افزایش تضعیف 2 برابر شدت پرتوایکس نسبت به نانو ذرات طلا بدون اسیدفولیک بودند. میزان افزایش تضعیف شدت پرتوایکس در حضور نانو ذرات با و بدون اسیدفولیک در مدل زنوگرافت سرطان نازوفارنژیال انسانی در موش نود نیز بررسی گردید. از موشها قبل، 3 و 6 ساعت پس از تزریق وریدی نانو کمپلکس با و بدون اسیدفولیک توسط دستگاه کلینیکی سیتیاسکن 64 اسلایس تصویربرداری در 3 کیلو ولتاژ دستگاه (80، 120 و 140) انجام گرفت. میزان افزایش تضعیف شدت پرتوایکس در حضور نانو کمپلکس با تعیین ROI مناسب محاسبه گردید. به طور متوسط میزان افزایش تضعیف شدت پرتوایکس در حضور نانو ذرات طلای متصل به اسیدفولیک نسبت به نانو ذرات طلا در 3 و 6 ساعت پس از تزریق به ترتیب، 03/2و 85/1 برابر میباشد. از طرف دیگر به منظور بهبود حساسیت دستگاه سیتیاسکن تصویربرداری دو انرژی به منظور نمایش دادن غلظت نانو ذرات طلا در تومور انجام گرفت و با تست ICP که نتایج را به صورت کمی بیان میکند مقایسه گردید و الگوریتم مربوطه نوشته شد. نتایج نشان داد که 12درصد خطا بین نتایج به دست آمده از ICP و نتایج حاصل از نقشه غلظت با استفاده از DECT وجود دارد.این مطالعه مشخص کرد که نانو کمپلکس تشخیصی حاوی نانو ذرات طلای متصل به اسیدفولیک توسط پیوند دهنده سیستامین یک ماده کنتراست با رویکرد جدید و نیز با پایداری مناسب در محیط بیولوژیکی، نانو کمپلکس مناسبی برای تصویربرداری هدفمند میباشد که پتانسیلهای تصویربرداری و درمانی را نیز دارد. از طرفی می توان با خطای 12 درصد بدون کالبد شکافی از موجود زنده با استفاده از الگوریتم DECT به میزان حضور غلظت نانوذرات طلا در ارگان های مختلف پی برد که منجر به افزایش حساسیت در تصویربرداری می گردد.