توصیف کمی تغییرات ساختاری مخچه و بهبود تعادل ناشی از آموزش مهارت راه رفتن با تردمیل ضد جاذبه¬ی ALTERG
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
امیرحسین رسولی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۶
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۱۲ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
مهندسی پزشکی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
یکی از موثرترین تمریناتی که جهت بهبود تعادل بیماران با ضایعات حرکتی ارایه شده و مورد بررسی و استفاده قرار گرفته، تمرین راه رفتن است که طی آن مکانیسم¬های موثر در حفظ تعادل بدن تمرین داده می شوند و تعادل بیمار تا حد قابل قبولی بهبود می یابد. از این رو همواره برای تسهیل این درمان راه کارهایی ارایه شده که در کنار کاردرمانی سنتی می توان به روش های نوینی مانند استفاده از روبات-های توانبخشی مانند: روبات معروف LOKOMAT اشاره کرد. این ربات¬ها با جبران سازی قسمتی از وزن بیمار و اعمال حرکت راه رفتن به صورت غیرفعال در بهترین حالت باعث ایجاد بهبودی های محدود و غیرماندگار می شود.در این مطالعه برای اولین بار علاوه بر بررسی بهبود تعادل کودکان فلج مغزی که تحت آموزش مهارت راه رفتن با تردمیل ضد جاذبه ی AlterG قرار می گیرند به ارزیابی میزان تغییرات نوروپلاستیک مخچه به عنوان مرکز فشار بدن پرداختیم.روشکار: در این پژوهش برای درمان کودکان CP طی یک درمان 2 ماهه به صورت 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه مهارت راه رفتن به کودکان آموزش داده شد. برای این منظور چنانچه گفته شد از تردمیل ضدجاذبه ی AlterG با میزان جبران سازی بخشی از وزن مریض استفاده نمودیم. برای هر بیمار 4 بار ارزیابی های کلینیکی، پاسچروگرافی و Neuroimaging را در ابتدای درمان یک ماه پس از شروع درمان، پایان دوره و یک ماه پس از اخرین جلسه¬ی درمانی صورت دادیم. همچنین برای گروه کنترل از کاردرمانی معمول با تمرکز بر آموزش راه رفتن استفاده نمودیم. میزان درمان از لحاظ تعداد جلسات در این گروه نیز کاملا برابر با گروه مورد مطالعه در نظر گرفته شد.یافته¬ها: قبل از هر چیز بهبود در پارامترهای کلینیکی تمامی بیماران همراه با رضایت فرد و خانواده¬ی وی تاثیر درمان با تردمیل را نشان داد. اما در حوزه ی آنالیزهای کمی کاهش ویژگی های زمانی و فرکانسی سیگنال COP در تست پاسچروگرافی و همچنین بهبود در ویژگی¬های غیرخطی این سیگنال نشان از بهبود وضعیت تعادلی و مکانیسم های کنترل کننده¬ی آن در بیماران گروه آزمایش دارد. نهایتا در آنالیزهای مختلف نواحی کنترل تعادل مغزی که تمرکز بیشتر ما بر مخچه بود شاهد تغییرات نوروپلاستیک در ریزساختارهای بافت سفید و خاکستری مخچه بودیم که نشان از تغییرات ساختاری مخچه در راستای بهبود تعادل دارد.همچنین بررسی داده¬های حاصل از گروه کنترل نشان از تغییرات محدود و موقت در حوزه¬ی تست¬های کلینیکی، پاسچروگرافی و تصاویر DTI دارد. نتیجه¬گیری: نتایج حاصل از این پژوهش می¬تواند تاثیر استفاده از تردمیل ضدجاذبه را در بهبود تعادل بالینی نشان دهد چرا که نتایج تغییرات بالینی در گروه کنترل به صورت محدود و ناپایدار مشاهده گردید. بررسی¬های پیشرفته¬تر در Neuroimaging نشان می¬دهد که هم زمان با این تغییرات بالینی، مخچه و نواحی کنترل حرکتی نیز تغییرات ریزساختاری متناسبی را تجربه کرده¬اند. بنابراین چنانچه انتظار می¬رفت این تغییرات علاوه بر ماندگاری بیشتر می¬تواند بیمار را در چرخه¬ای مثبت قرار داده تا بهبود روزافزونی را بدست آورد. از طرف مقابل در گروه کنترل مشاهدات ما تغییرات چشمگیری را نشان نمی¬دهد بنابراین به لحاظ کلینیکی می¬توان نتیجه گرفت استفاده از این روش گزینه¬ی مناسبی برای ایجاد بهبود تعادل در بیماران CP بوده که همراه با تغییرات نوروپلاستیک مخچه به عنوان مرکز کنترل تعادل می¬باشد بنابراین می¬تواند در افزایش کیفیت زندگی این بیماران موثر بوده و یک معضل کلینیکی را حل کند.