بررسی بیماران مبتلا به ندولاراسکلروزیس لنفوم هوچکین وتعیین زیرگروه آنها براساس BNL I وساب تایپ آنها براساس REAL دربیمارستان امام خمینی از سال ۱۳۷۰ لغایت۱۳۷۵
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/نادیا نادری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۳۸ص.
Other Physical Details
: جدول، نمودار
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
Ph.D.
Discipline of degree
پاتولوژی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
در این مطالعه که به روش case - series می باشد، شصت بیمار که از سال ۱۳۷۰ لغایت ۱۳۷۵ در بیمارستان امام خمینی(در دو مرکز پاتولوژی مرکزی و انستستوکانسر) بر اساس تقسیم بندی Rye در گروه ندواسکلروزیس لنفوم هوچکین قرار گرفته اند بررسی شدند. بر اساس معیارهای (British National Lymphoma Investigation - BNLI)، ندواسکلروزیس به دو گروه تقسیم می شود که ارزش پروگنوستیک برای آن قائل هستند بگونه ای که تیپ II را نسبت به تیپI با پروگنوز شومتری معرفی می گردد. بیمارانی که دارای هر کدام از موارد زیر باشند، در زیر گروه II قرار می گیرد:۱ - طرح رتیکولر یا پلئومرفیک در نوع کم لنفوسیت که بیش از۲۵
Text of Note
قسمت سلولی ندول را تشکیل دهند۲ - طرح فیبروهیستیوسیتیک نوع کم لنفوسیت که بیش از۸۰
Text of Note
قسمت سلولی ندول را تشکیل دهد۳ - وجود تعداد فراوان سلول ریداشترانبرگ آناپلاستیک و بدشکل و سلول هوچکین که بیش از۲۵
Text of Note
ندول را تشکیل دهد۴ - نوع سن سیشیال پس از مشخص شدن گرید بیماران، فراوانی توزیع متغیرهای سن، جنس، علائمB ، درمان، میزان ESR و stage و میزان بقا تجمعی در دو گرید مربوطه مشخص و با هم مقایسه گردید: در مورد سن، ESR و عود درNSI و NSII اختلاف آماری معناداری وجود نداشت، اما از نظر درمان تهاجمی تر، علائمB و stage اختلاف آماری بین آنها مشاهده گردید. از لحاط بقا تجمعی نیز بین آنهااختلاف آماری معناداری وجود نداشت که می تواند به دلیل وجود بیماران دارای علائمB و مرحله بالاتر بیماری در NSII که درمان تهاجمی تری را میطلبد ناشی شده باشد و درمان مهاجم تر در این بیمارا میزان بقا را افزایش داده است.