تعیین نتایج مصرف اکسی توسین با دوز بالا در مقایسه با اکسی توسین با دوز پایین در تحریک زایمانی بیمارستان شریعتی سالهای۱۳۷۹-۸۰
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/رویا کلانتری
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۶۰ص.
Other Physical Details
: جدول، نمودار
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی پزشکی
Discipline of degree
جراحی زنان و زایمان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
حدود نیم قرن است که از اکسی توسین در مامایی استفاده می شود و تقریبا در۱۰-۲۵
Text of Note
زایمانها جهت القا یا تحریک زایمان نیاز به تجویز اکسی توسین می باشد. هدف از تجویز اکسی توسین کنترل فعال سیر زایمان و اصلاح اختلالات الگوی انقباضی رحم و کنترل دیستوشیا می باشد که با میل به این هدف بتوان طول مدت زایمان و میزان سزارین ها را کاهش داد. اما علیرغم استفاده وسیع از این ماده، در رابطه با رژیم ایدهآل تجویز اکسی توسین توافق نظر وجود نداشته و مطالعات مختلف، نظرات و پروتکلهای مختلفی را ارائه نموده اند. هدف از این مطالعه مقایسه دو رژیم مختلف اکسی توسین است، جهت دست یافتن به رژیم ایده آلی که سبب بهبود سیر زایمان و کاهش طول مدت آن و کاهش میزان سزارین ها گردد بدون اینکه اثرات سویی بر عوارض مادری و نوزادی داشته باشد. در این مطالعه تصادفی(Randomized) خانم های حامله در حال زایمان که دچار اختلال در الگوی زایمانی پیشرفته زایمان بودند با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شده و سپس بطور تصادفی در یکی از دو گروه رژیم با دوز بالا یا پایین اکسی توسین قرار می گرفتند در رژیم با دوز پایین اکسی توسین: دوز شروع کننده ۱/۵ mu/minبود که سپس هر ۳۰ دقیقه ۱/۵ mu/minبه آن افزوده می شد. در رژیم با دوز بالا: دوز ابتدایی در حد ۴/۵ mu/minکه هر ۳۰ دقیقه ۴/۵ mu/minدیگر به آن اضافه می گردد. در صورت بروز دیسترس جنینی یا تحریک بیش از حد رحمی انفوزیون اکسی توسین کاهش یافته یا قطع می گردید و پس از برطرف شدن عارضه مربوطه، مجددا انفوزیون ادامه می یافت. جهت کاهش دادن سوگرایی یا Bias مطالعه، تهیه سرم های اکسی توسین و تقسیم تصادفی نمونه ها توسط رزیدنت ارشد صورت گرفت و کنترل تحریک زایمانی و بررسی پیشرفت آن با رزیدنت سال یک یا دو بود که از دوز مصرفی در سرم ها اطلاعی نداشت. کلا ۲۰۰ خانم وارد مطالعه شدند که در هر یک از گروه ها ۱۰۰ نفر قرار داشتند. هر دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک مادری مشابه بودند، طول مدت زایمان و حداکثر دوز اکسی توسین مصرفی بین دو گروه تفاوت واضحی داشت و در گروهی که از اکسی توسین با دوز بالا استفاده شده بود طول مدت زایمان در حدود یک ساعت و ۳۰ دقیقه کاهش یافته و حداکثر دوز مصرفی مشخصا بالاتر بود. از نظر نوع زایمان و تعداد سزارین ها، در گروه با رژیم دوز بالا اکسی توسین تعداد سزارین ها کمتر از گروه دیگر بود ولی این تفاوت از نظر آماری بارز نبود. از نظر عوارض زایمانی و عوارض مادری و نوزادی بین دو گروه تفاوتی وجود نداشت و علیرغم دوز بالاتر مصرفی اکسی توسین در رژیم با دوز بالا هیچ گونه اثرات سویی بر مادر و جنین مشاهده نشد. نهایتا در این مطالعه با استفاده از اکسی توسین با دوز بالا، طول مدت زایمان بدون ایجاد تغییراتی در عوارض مادری و نوزادی بطور مشخصی کاهش یافت.