بررسي اثر عصاره آبي بذر كاسني (Cichorium intybus L.) بر بيان ژن های آنژیوتانسینوژن، ACE و ACE2 و تولید پپتید های آنژیوتانسینII و آنژیوتانسین (7-1) در بافت کلیوی موشهای صحرایی دیابتی شدید و خفیف ناشي از تزريق استرپتوزوتوسين (STZ) وSTZ + Niacinamide
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
ثمین اردلانی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
1396
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
147ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
بیوشیمی بالینی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
نفروپاتی دیابتی از عوارض میکرووسکیولار دیابت است که در اثر هیپرگلیسمی و در نتیجه افزایش ROSها در بافت کلیه بوجود آمده و پیشرفت می کند. محور رنین- آنژیوتانسین بافتی یا RAS نقش بسیار زیادی در ایجاد DN دارد. داروهای بسیاری برای مهار محور RAS و توقف پیشرفت نفروپاتی دیابتی تولید شده است، ولی به دلیل عوارض این داروها، تحقیق روی ترکیبات آنتی اکسیدان طبیعی گسترش یافته است. در مطالعه قبلی عصاره آبی بذر کاسنی (CSE) فاکتورهای کلیوی و همچنین بافت کلیه رت های دیابتی شدید (با STZ) و دیابتی خفیف (با STZ+Niacinamaid) را بهبود بخشید؛ بنابراین در این مطالعه به بررسی اثر این عصاره و همچنین متفورمین و آسپیرین روی محور RAS، که از مهم ترین عوامل ایجاد نفروپاتی است، پرداختیم.روش کار: در این مطالعه از بافت کلیه رت هایی استفاده شد که حاصل مطالعات قبلی بودند. رت ها به 9 گروه (n=6) تقسیم شدند. سه گروه اصلی شامل غیر دیابتی (کنترل)، دیابتی خفیف (NIA/STZ) و دیابتی شدید (STZ) بودند. در هر گروه، یک زیرگروه CSE (125mg/kg; i.p.)، در هر گروه دیابتی (STZ یا NIA/STZ) یک زیر گروه متفورمین (100mg/kg; i.p.) و در گروه STZ یک زیرگروه آسپیرین (120mg/kg; Oral) دریافت کردند. در گروه های مورد مطالعه بیان ژن های آنژیوتانسینوژن، ACE و ACE2 از طریق تکنیک Real time PCR، مقدار پپتید های AngII و Ang-(1-7) از طریق تکنیک الایزا، فعالیت آنزیم ACE با روش اسپکتروفتومتری و فعالیت آنزیم ACE2 با روش فلوریمتری تعیین شد. محتوای پروتئین کربونیل (PCC) از طریق روش Reznick و Packer مشخص گردید. همچنین مقدار کلاژن در بافت کلیه رت ها از طریق رنگ آمیزی Masson’s trichrom بدست آمد.نتایج: با القای دیابت شدید بیان ژن های آنژیوتانسینوژن، ACE و ACE2 کاهش و مقدار پپتیدهای Ang-(1-7) و AngII، فعالیت ویژه ACE، PCC و کلاژن افزایش یافت. کاسنی با اثر بر روی رت های دیابتی شدید سبب افزایش بیان ژن های آنژیوتانسینوژن و ACE2، کاهش مقدار پپتید AngII، فعالیت ویژه ACE و PCC شد. در رت های دیابتی شدید، متفورمین سبب افزایش بیان آنژیوتانسینوژن، کاهش مقدار پپتید AngII، فعالیت ویژه ACE، PCC و مقدار کلاژن شد. آسپیرین با اثر بر روی بافت کلیه رت های این گروه توانست مقدار پپتید AngII، فعالیت ویژه ACE و همچنین کلاژن، که معیاری از پیشرفت فیبروز بافتی است، را کاهش دهد. با القای دیابت خفیف بیان ژن های آنژیوتانسینوژن و ACE2 کاهش و مقدار پپتید AngII و فعالیت ویژه ACE افزایش یافت. کاسنی با اثر بر روی بافت کلیه رت های دیابتی خفیف سبب افزایش بیان آنژیوتانسینوژن و مقدار پپتید Ang-(1-7) و کاهش مقدار پپتید AngII و فعالیت ویژه ACE شد. در رت های دیابتی خفیف متفورمین سبب کاهش بیان ژن ACE، مقدار پپتید AngII، فعالیت ویژه ACE و افزایش مقدار پپتید Ang-(1-7) شد.نتیجه گیری: با مطالعه اثر کاسنی روی این محور دریافتیم، این عصاره در دیابت شدید از طریق کاهش ROS، AngII و فعالیت ویژه ACE و در دیابت خفیف از طریق کاهش AngII و فعالیت ویژه ACE و افزایش پپتید Ang-(1-7) اثرات مثبت خود را روی بهبود بافت و فاکتور های کلیوی القا می کند. این اثرات تا حدودی همسو با اثرات داروی متفورمین روی بافت کلیه است. آسپیرین و متفورمین در کاهش کلاژن (پیشرفت فیبروز) و همچنین کاهش AngII و فعالیت ویژه ACE در بافت دیابتی شدید هم موفق بوده است.