ارتباط دین و دولت در حکومتهای مختلف تاریخ ایران همواره فراز و نشیبهای فراوانی را طی کرده است؛ در دوران قاجار نیز این روابط ویژگیهای خاص خود را داشته است. فتحعلیشاه، دومین پادشاه قاجار در زمان حکومتش همبستگی ویژهای بین مذهب و حکومت برقرار کرده بود؛ به طوریکه حتی برخی منابع تاریخی از او به عنوان دیندارترین پادشاه تاریخ معاصر ایران یاد کردهاند. او در دوران حکومتش از اماکن مذهبی حمایتهای زیادی کرده؛ ازجمله به آستانه مقدسه قم توجه ویژهای داشته است. فتحعلیشاه علاوه بر خدمترسانی و حمایتهایی که از آستانه قم به عمل آورد سرانجام نیز بنا بر وصیتش در مقبرهای که در زمان حیاتش دستور ساخت آن را در این مکان مقدس داده بود به خاک سپرده شد. عمده آثاری که از او در این آستانه باقی مانده است نشانگر هنر و صنایع ظریفه (دستی) روزگار اوست که گویای بخشی از تاریخ هنر این مرز و بوم است. با این وجود درباره این گونه حمایتهای وی از این مکان مقدس و تاریخی، تاکنون پژوهش جامعی انجام نشده و تنها در کتب مربوط به تاریخ حرم حضرت معصومه (س) به صورت مختصر و پراکنده به برخی از آثار مربوط به فتحعلیشاه در آستانه پرداخته شده است. از این رو در این پژوهش که اهدافی چون؛ بررسی علل حمایتهای فتحعلیشاه از آستانه قم، مطالعه انواع روشهای حمایتی او و بررسی ویژگیهای آثار به جا مانده از فتحعلیشاه در آستانه را دنبال میکند با رویکردی تاریخی به روش توصیفی- تحلیلی به این موضوع پرداخته شده است. نتایج پژوهش حاضر که گرداوری اطلاعات آن به روش میدانی و کتابخانهای اسنادی انجام شده نشانگر آن است که روحیه هنردوستی، اعتقادات مذهبی، آگاهی فتحعلی شاه به بعد تبلیغاتی هنر و تمایل او به جلب نظر علمای دین به منظور مشروعیت بخشی به سلطنت قاجار از مهمترین دلایل حمایتهای هنری فتحعلیشاه از آستانه مقدس قم بوده است.