پروین اعتصامی شاعری متعهد است که در قالب آموزه های اخلاقی و دینی ، به بیان مشکلات و کاستیهای جامعه خویش میپردازد، دیوان اشعارش به عنوان تنها یادگار از او سرشار از مناظرهها، تمثیل ها و کنایهها با مضامین اجتماعی است . تعداد اشعاری که پروین در آنها سختترین انتقادها را بر شاهان وارد می کند و از ظلم و ستم اغنیا و قدرتمندان و درد و رنج محرومان یاد می کند، به اندازه ای زیاد است که مایهی حیرت و شگفتی می شود. ایشان از جمله شعرای مردمی است که با اتکا بر روحیات و طبع لطیف زنانه اش رفیع ترین و بلندترین اندیشه های سیاسی ـ اجتماعی دوران استبدادی را که به درک آن نائل آمده در اشعارش به تصویر می کشد. در این مقاله به بررسی جامعه شناختی نابرابری های اجتماعی اعم از جنسیتی و طبقاتی از دریچه ی نگاه پروین اعتاصمی پرداخته و نیز مطالبی پیرامون شرایط سیاسی و اجتماعی که پروین از آن متاثر بوده ، ظلم و استبداد ستیزی پروین ، ارائه می شود. پروین در ۱۵ فروردین ۱۳۲۰.ش درگذشت و در صحن اصلی حرم حضرت معصومه (س) در کنار پدرش به خاک سپرده شد.