ازندران که در نزد علمای عرب به طبرستان نامبردار شده است ، سرزمینی است با زیبایی های بی مانند طبیعی و خدادادی که آن را چون بهشت در نظر هر بیننده ای می نمایاند . آن گونه که پیداست این سرزمین به دلیل موقعیت خاص خویش از همیشه ی تاریخ محل توجه فرمانروایان و پادشاهان بوده است و این حقیقتی است غیر قابل انکار که هر کس با مطالعه در بطن تاریخ به آن خواهد رسید . نگارنده در تدوین وتالیف این نوشتار ابتدا سعی نموده است تا با دقت در مندرجات شاه نامه و باز خوانی کل شاه نامه ، هرچه را که در مورد مازندران آورده شد ، از متن آن استخراج کند و ابیاتی که در آن ها نام مازندران یا یکی از شهر ها و جاهای آن سرزمین آمده است ، ضبط نماید . لازم است ذکر شود شاه نامه ای که اساس کار نگارنده در این تحقیق قرار گرفت ، کتابی است که انتشارات سوره بر اساس چاپ مسکو منتشر ساخته است . ولی برای اطمینان بیشتر در پاره ای مواقع به شاه نامه مصحح سعید حمیدیان نیز مراجعه گردیده است . اما در ارجاع ابیات به همان مورد اساس بسنده شده است . لازم به ذکر است که این نوشته در چهار بخش تنظیم شده است ، در قسمت نخست آن سعی شد تا جنبه ی اثبات ونفی قضیه بر اساس مستندات و روایات موجود در نظر گرفته شود ودر بخش دیگر به شرح رویدادها و داستان هایی که در مازندران شاه نامه به وقوع پیوسته است پرداخته گردد. و در قسمت سوم همه ابیاتی که در آن نام مازندران یا شهر های آمل ساری وتمشیه آمده است بصورت طبقه بندی شده ارایه می گردد و در قسمت پایانی پیوست ها شامل جدول نام نما و نقشه های قدیم ایران آمده است .