ندیشههای سیاسی امام خمینی، مهمترین موضوع تاثیرگذار در قرن اخیر و مهمترین منبع و شاخص تفکر انقلاب اسلامی است که وابستگی کامل به جهانبینی او دارد. جهانبینی امام خمینی نیز از قرآن الهام میگیرد. تلاش گستردهای شده و میشود که این اندیشهها را، بیگانه از اسلام و قرآن معرفی کنند و برای جدا کردن اهل سنت، تلاش میکنند که این تفکر را تفکر خاص شیعی معرفی کنند. این رساله به دنبال تبیین رابطه اندیشههای سیاسی امام با آیات قرآن و پاسخگویی به این سوال است که منشا اندیشههای سیاسی امام، کدام آیات قرآن میباشد. بدین منظور در دو ساحت بحث شده است. اول جهانبینی و ایدئولوژی و در هر ساحت ابتدا اندیشه امام استخراج شده و سپس مبانی قرآنی آن مورد بررسی قرار گرفته است. در جهانبینی، موارد زیر مطرح شده است: معرفتشناسی، هستیشناسی، راه و راهنماشناسی، نگاه امام به کل جهان، نگاهی توحیدی است؛ چون قرآن، توحید را زیربنای همه معارفی اسلام معرفی میکند. امام با الهام از قرآن، آثار توحید را در کلام و در عمل نشان داد. مانند خدامحوری، انحصار قانونگذاری، حکومت و ولایت برای خدا، نترسیدن از غیر خدا، شهادتطلبی، آزادی از بندهای خرافی، ممنوعیت دادخواهی از حاکمان غیر الهی، توکل، تولی و تبری. امام هدفهای پیامبران را دستهبندی کرده و بر این باور بود که هدف اساسی از حکومت، انجام وظیفه الهی، فراخواندن مردم به سوی خدا، دعوت به یکتاپرستی و مبارزه با شرک و شکستن زنجیرهای اسارت است و گستره دین را فراگیر و شامل همه عرصههای زندگی میدانست. در ساحت ایدئولوژی ۱. امام بر ضرورت حکومت در اسلام به دلایل سیره عقلا و لزوم اجرای احکام اسلامی و جاودانگی اسلام و ضرورت استمرار اجرای احکام، سنت و سیره رسولالله، ضرورت پیشگیری از هرج و مرج و ماهیت و کیفیت قوانین اسلام استناد میکند. ۲. شرایط زمامدار را غیر از شرایط عامه، مثل عقل و تدبیر، عبارت از علم به قانون و عدالت میداند. ۳. باور داشت که در نظام اسلامی، حاکمیت از آن دین و مکتب است، نه از آن اشخاص؛ حتی اگر آن شخص پیامبر یا امام معصوم باشد. ۴. ولایت فقیه دلایل متعدد دارد. در این رساله به دلایل قرآنی بسنده شده است. ۵. در نظام سیاسی قرآن، مردم، هم حقوق و هم تکالیف دارند؛ مانند مقبولیت، عینیت بخشیدن و مشارکت، مشورت و خیرخواهی و نظارت بر حکومت، عدالت، امنیت، آزادی، کرامت، آموزش و رفاه. ۶. امام مشروعیت حکومت را از جانب خدا و مشروعیت ولی فقیه را از طرف امام معصوم میدانست و معتقد بود که مردم در تحقق و استقرار حکومت نقش دارند. معتقد بود که در قرآن، سیاست خارجی براساس استقلال، دعوت به اسلام، جهاد و ظلمستیزی، عزت، پایبندی به پیمانها، حمایت از مظلوم، وحدت امت و احترام متقابل بیان شده است. در این رساله با تدبر در آیات قرآن و با روش تفسیری جامع اجتهادی، ثابت شده است که امام، همه این اندیشهها را از قرآن الهام گرفته است