قرار داد الکترونیکی عبارت است از توافقی که ایجاب و قبول طرفین ضمن شبکه بین المللی باز ارتباطی از راه دور با ابزار شنیداری و تصویری متبادل می شود. از آنجایی که قرآن انجام معامله به طور کلی خواه سنتی یا الکنرونیک را برای طرفین معامله، اشخاص و جامعه مفید، سودمند و قانونمند دانسته است، چنان چه بشر در معاملات و انعقاد قرار داد ها، اصوا بیان شده توسط خداوند را رعایت نماید، هیچ محیطی برای انعقاد قرار داد و لو به صورت الکترونیک وجود ندارد. اصول انعقاد قرار داد های تجاری در اسلام و اکور مربوط به معاملات از منابع اصلی یعنی قرآن، سنت، عقل و اجماع قابل استنباط می باشند. مطابق این آیه شریفه که می فرماید:(و احل الله البیع و حرم الربا )( خداوند بیع را حلال کرده و ربا را حرام...) هم چنین آیه ی 29 سوره نساء که می فرماید) یا ایها الذین آمنوا لا تاکلوا اموالکم بینکم باالباطلالا ان تکون تجاره عن تراض منکم) ( ای کسانی که ایمان آورده اید، اموال یکدیگر را در میان خود به باطل(از راه نامشروع) مخورید مگر آن که تجارتی از روی رضایت میان شما انجام یابد). در اسلام شیوه های متفاوتی برای انعقاد قرار داد وجود دارد و روش های نوین انجام معاملات و قرارداد ها که ازآن جمله انعقاد قرار داد به روش برخط(انلاین) است را نیز شامل می شود. بنابراین با توجه به آیات قرآن صحت و اباحه و اصل لزوم، می توان صحت قرارداد های الکترونیکی را پذیرفت و علاوه برآن با توجه به توصیه قرآن کریم و احکام دین مبین اسلام، مقرراتی در باب حفظ حقوق معامله کنندگان اینترنتی وضع گردیده است. قواعد حاکم بر قراردادهای الکترونیک مفاهیم جدیدی را که مستلزم وضع قواعد اختصاصی و ویژه باشند، به وجود نیاورده است. آن چه که از تاثیر فناوری اطلاعات بر حقوق می توان از آن نام برد تحول در مصادیق است و تفاوت چندانی با مقررات بیع و معاملات در فقه ندارد. بنابراین، قواعد حاکم بر قرار دادهای الکترونیک نیز در داقع انعکاسی از قواعد انعقاد معامله در فقه است که با فضای مجازی و الکترونیک بستر انجام آن ها تطبیق داده می شود. واژگان کلیدی: قرداد, الکترونیکی, تجارت الکترونیک, حقوق مصرف کننده, بیع.