در اسلام بسیاری از احکام چون روزه ماه مبارک مضان، مناسک حج و ... منوط به حلول ماه قمری است. همان گونه که خداوند سبحان در آیه 189 سوره بقره بدان اشاره فرموده: ﴿یَسألونَكَ عَنِ الأَهِلََّةِ قُل هِىَ مَوَاقِیتُ لِلنَاسِ وَ الحَجِ﴾ هلال ماه و محو و زایش آن به عنوان یک پدیده طبیعی مطرح شده و آن یک پدیده شرعی نیست، که موقعیت ماه و شرایط جوی در رؤیت آن تأثیر گذار است.دو دیدگاه نسبت به رویت هلال مطرح میباشد :1ـ رؤیت هلال تنها با چشم عادی و متعارف ملاک رؤیت است.2ـ رؤیت هلال با چشم مسلح و با کمک ابزار و آلات نجومی نیز، پذیرفته است.با توجه به مطلق بودن روایات موجود در زمینه رؤیت هلال میتوان گفت که مقصود شارع از آن احراز نفس رؤیت است و کیفیت و طریق آن به صورت مطلق آمده و شامل چشم مسلح نیز میشود. و از آنجا که رویت جنبه طریقیت دارد، یکی از راههای اثبات آن، میتواند قول هیوی باشد. و چون رجوع به اهل خبره و کارشناس با شرایط آن، سیره عقلا و ممضای شارع است، پس نظر هیویون معتبر بوده و طریقی معتبر برای رویت هلال خواهد بود.کلید واژهها: رویت، هلال ماه، چشم مسلح، قول هیوی، حکم حاکم، اتحاد افق، اختلاف افق