دعا در فرهنگ شیعه ، از جایگاه خاصی برخوردار است و ادعیه مأثور میراثی است گرانبها که ارواح مقدس معصومین ( علیهم السلام) در کلماتشان نمود پیدا کرده است. جایگاه خاص امیرالمومنین علی ( علیه السلام) در میان امامان ( علیهم السلام) و نقش الگویی حتی برای ائمه ( علیهم السلام) تنوع اتفاقات و رخدادها در زندگی حضرت که در ادعیه منقول از ایشان بروز پیده کرده است می تواند الگوی عملی مناسبی برای پیروان ایشان باشد. با دو معیار برون و درون متنی می توان ادعیه حضرت را بررسی و طبقه بندی نمود. معیار برون متنی ناظر به مسائل بیرون از متن دعا است و به شان صدور و آداب دعا ،مخاطب دعا و ... می پردازد و در فهم متن اصلی دعا موثر است. با بررسی ادعیه حضرت می بینیم که دو نوع دعا وجود دارد: اخباری از :« حضرت از رسول خدا ( صلی الله علیه و آله) به کرَّات دعا نقل می نمایند به اشکالی و انواعی گفته شد، از جبرئیل (علیه السلام)، از حضرت خضر (علیه السلام) و حتی انبیاء گذشته مثل حضرت موسی (علیه السلام) نقل روایت می نمایند. انشائی که از منشآت حضرت است و بخش زیادی از ادعیه حضرت را تشکیل می دهد. معیار درون متنی ناظر به متن دعا است و طبقه بندی و تحلیل صورت گرفته متمرکز بر متن دعا مثل جایگاه داعی، انواع توسل، آیات قرآن کریم استفاده شده و ... است. در ادعیه حضرت، مصداق توسل فقط به معصومین ( علیهم السلام) نیست بلکه توسل به جایگاه سوره ها، آیات ، حروف مقطعه، الطاف الهی نسبت به انبیاء گذشته، آبرومندان الهی غیر از انبیاء و اوصیاء، توسل به اسماء الحسنی و اینکه متناسب با هر اسم درخواست خود را مطرح نمود؛ نیز توسل محسوب می شود. جایگاه خاص قرآن کریم در ادعیه علوی استشهادت حضرت در زمینه آداب دعا و بایسته های دعا ، توسل به جایگاه آیات و سوره ها، از مجموع چند آیه که حتی واژگان دعایی ندارد اقدام به انشاء دعا برای مقاصد گوناگون می نماید بخش اعظمی از ادعیه حضرت ناظر به آیات قرآن کریم است برخی از استنادات و استشهادت حضرت به آیات تلمیح، تضمین، اقتباس است و استشهادات بسیار زیبای حضرت به آیات گاهی خواننده را با شگفتی مواجه می نماید. که هر یک از عناوین نیازمند بررسی دقیق و تخصصی تر هستند که می توانند در قالب یا پایان نامه مستقل مطرح شوند. کلید واژه: امیرالمومنین علی ( علیه السلام)، دعا، گونه شناسی، ادعیه مأثور