فهرست مطالب: فصل نخست: مباحث نظری فرهنگ سیاسی.- فصل دوم: تولید و دگرگونی فرهنگ سیاسی در ایران نوین (عصر صفوی و مشروطه-.) فصل سوم: فرهنگ سیاسی ایران در دو دهه پسین پهلوی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
در این نوشتار، نویسنده با توجه به دریافتی که از انقلاب بهمن ۵۷ و نیز برداشتی که از مفهوم فرهنگ سیاسی دارد، فهم آن انقلاب را براساس نظریه فرهنگ سیاسی مناسبتتر میداند و خاصیت تبیینکنندگی آن نظریه را بیش از نظریههای دیگر میشناسد. لذا در این پژوهش تلاش شده تا انقلاب بهمن ایران براساس مفهوم فرهنگ سیاسی، که در اینجا به نظریه تبدیل شده است، باز شناسی و تبیین شود. در فصل نخست کتاب به مباحث نظری فرهنگ و فرهنگ سیاسی پرداخته شده است. در این فصل ابتدا با طرح مکتبها و روشهای مختلف فرهنگپژوهی، نویسنده دریافت خویش از فرهنگ را بیان کرده است. در قسمت بعدی آن، پس از اشاره به تاریخچه مفهوم فرهنگ سیاسی در نزد دانشوران غربی، برخی از آثار منتشر شده در دو دهه اخیر ایران نیز معرفی شده است. این فصل با بیان مبسوط تلقی نویسنده از مفهوم فرهنگ سیاسی به پایان میرسد و در ضمن آن روشهای به کار گرفته شده در این پژوهش نیز بررسی میشود و از درون این مباحث، نظریه فرهنگ سیاسی شکل میگیرد. در فصل دوم زمینههای تاریخی شکلگیری فرهنگ سیاسی ایران در دوره صفوی و مشروطه بررسی شده است. گرچه محدود زمانی این پژوهش، دو دهه پسین حکومت پهلوی (دهههای ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰) است، اما برای شناخت بهتر عناصر موجود در این فرهنگ به تحولات موثر در شکلگیری آن توجه شده است. در واقع فرهنگ سیاسی ایران پیش از دوران پهلوی در این دو دوره هویت مشخصی پیدا کرد. در فصل سوم که به دو قسمت فرهنگ سیاسی جامعه و فرهنگ سیاسی هیئت حاکم پهلوی تقسیم شده، به طور مبسوط فرهنگ سیاسی هر دو قسمت بیان و توصیف شده است. از آنجا که برای فهم جزئیات فرهنگ سیاسی ایران در دهههای چهل و پنجاه از روشهای ترکیبی استفاده شده، لذا به نمادها، نهادها، ساختارها، رفتارها، آثار هنری و ... جملگی توجه شده است. در واقع از درون ویژگیهای فرهنگ سیاسی جامعه ایران و هیات حاکم پهلوی و تفاوتهای میان آن دو است که چرایی وقوع انقلاب بهمن ۵۷ به دست می آید. همچنین پژوهشهای پرسشنامهای درباره نخبگان سیاسی و وابستگان به بروکراسی پهلوی در این فصل بررسی شده است