در این کتاب به بازشناسی سبکهای صوری و فرمی منابع تاریخی و درک ارزش استنادی این منابع در خصوص بررسی وقایع مرتبط با انقلاب اسلامی پرداخته میشود. تنوع گستردهای از صورت و فرم در تاریخنگاشتههای دوره معاصر بروز کرده است که در تاریخنگاری گذشته ایران وجود نداشته است. امروزه عواملی چون فراهم شدن امکان استفاده از انبوه اسناد مرتبط با یک پدیده، پروژههای خاطرات شفاهی و نیز خاطرهنگاریهای مکتوب از سوی افراد و عناصر مرتبط با جریانات تاریخی، جریان تاریخنگاری را به کلی متحول کردهاند. تنوع در منابع، زایش انواع مختلفی از سبکهای تاریخنگاری را به دنبال داشته است و هر کدام از این سبکها در نوع خود حائز اهمیت هستند. تنوع این سبکها امروز به یک معضل در تاریخخوانی، تاریخپژوهی و تاریخنگاری تبدیل شده و بسیاری از خوانندگان و پژوهشگران و نویسندگان را در ورطه اعتماد به منابع فاقد ارزش و افسانههای تاریخی مندرج در متون رسمی و معتبر یا دانشنامهای انداخته است. برای رهایی از این امواج منتوع و پیچیده تاریخنگاری، قبل از آنکه وارد مباحث تاریخی و نقد آنها شویم، لازم است به بازشناسی و تفکیک دقیق فرمها و شیوههای گوناگون تاریخنگاری بپردازیم