كتاب حاضر نوشته ابن رشد، درباره قیاس از مجموعه کتب منطقی ارسطو است. ارسطو به عنوان بنیان گذار قیاس حملی، بحث های مستوفی را در این زمینه انجام داده که حاصل آن در شش رساله مقولات، العبارة، تحلیل اول، تحلیل دوم، جدل و بر رد سوفیست امروزه در دسترس است. وی اعتقاد دارد که قیاس باید پیش از برهان مورد بحث قرار گیرد زیرا قیاس عام تر است، به عبارت دیگر برهان گونه ای قیاس است اما هر قیاسی برهان نیست. ارسطو معتقد است قیاس گفتاری است که در آن هنگامی که چیزهایی فرض شود چیزی دیگر جز آنها که فرض شده اند به دلیل بر جا بودن مفروضات، به ضرورت نتیجه می شود. ارسطو قیاس را چنین تعریف می کند: قیاس برهانی است که در آن با فرض بعضی از چیزها، چیز دیگر غیر از آنچه فرض شده بالضرورة و از این حیث که چنین هست، لازم می آید.در واقع این تبیین نسبتاً مناسبی از ماهیت یک استدلال معتبر است. اما نظریه رسمی وی درباره قیاس، همه استدلال هایی را که این تعریف در موردشان صدق می کند مورد بررسی قرار نمی دهد. قضایایی که در قیاسات به کار می روند همه به شکل موضوع- محمول هستند و آنها چهار قسم می باشند: یا موجبه اند (affirmative) یا سالبه (negative)، و یا کلی (universal) هستند یا جزئی (particular).
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
قیاس;منطق;
Topical Subdivision
قضایا;قضیه سالبه;قضیه موجبه;قیاس اقترانی حملی;قیاس اقترانی شرطی;قیاس خلف ( به ضم خا );قضیه کلیه(مقابل قضیه جزئیه);قضیه جزئیه(مقابل قضیه کلیه);برهان خلف;موضوع و محمول;استلزام;منطق ارسطو;