جستاری در تکثرگرایی دینی از دیدگاه قرآن است. پژوهش حاضر در هفت فصل تدوین شده است. نویسنده درباره «پلورالیسم دینی حقانیت» به این نتیجه رسیده است که اسلام عام، هم اکنون ناظر به اسلام خاص و هم آهنگ با آن است، و شریعت اسلام تنها صراط مستقیم قابل تمسک و تنها وسیلة نجات آگاهانه است و آورده است که از نظر اسلام «پلورالیسم دینی طولی» روشی صحیح و پلورالیسم دینی عرضی، خلاف وظیفه ای است که خدا بر عهده انسان گذاشته است. وی در تأیید «پلورالیسم دینی رفتاری» به آموزه هایی چون گفتگوی منطقی، مدارا و همزیستی مسالمت آمیز در اسلام، اشاره کرده است. «پلورالیسم دینی نجات» عنوان دیگری است که از آن بحث شده و اسلام را قائل به نجات اکثریت می داند امّا نه بدان گونه که تکثرگراها معتقدند. نویسنده در پایان فصلی را به «پلورالیسم دینی بین المذاهبی» شیعه و سنی اختصاص داده و آورده است که اسلام نیز همچون ادیان الهی دیگر دارای مذاهب فراوان و متنوعی است که طبق ادله و نصوص کلامی تشیع، شیعة دوازده امامی از دلایل عقلی، قرآنی و سنتِ متواترِ نبوی برخوردار است.