عنوان پژوهش بررسی و توصیف مراحل و صحنه های قیامت می باشد اعتقاد به معاد و روز جزا و پاداش، یکی از مهم ترین و بنیادی ترین مسائل در مکاتب و ادیان الهی به شمار می رود. مبنا و اساس بسیاری از آموزه های دینی و تعالیم اخلاقی، تربیتی، اجتماعی و ... در ایمان به رستاخیز و دنیای آخرت نهفته است. در حقیقت اعتقاد به قیامت، ضمانت اجرایی به ثمر رسیدن تمامی تعالیم در ادیان گوناگون الهی است و بر اساس شواهد، مدارک و مستندات موجود، اعتقاد به دنیای پس از مرگ، حسابرسی اعمال، جزا بدکاران و پاداش نیکوکاران و بهشت و دوزخ در میان تمامی اقوام، ملل، تمدن ها، ادیان شرک و ادیان الهی وجود دارد. در دین مقدس اسلام نیز، پس از توحید، مسئله مهم، معاد و اعتقاد به حیات پس از مرگ و اجرای عدالت با حسابرسی اعمال بندگان می باشد به طوری که در میان آیات قرآن مجید، بیش از 1600 آیه، اجمالاً و تفصیلاً به بحث مرگ، برزخ، قیامت، بهشت و جهنم پرداخته است. در این پژوهش با شیوه استنادی مرجعی و یا بهره گیری از معانی و تفاسیر آیات الهی و احادیث و روایات ائمه اطهار(ع) به بررسی مقدمات، مراحل و مواقف قیامت پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش به طور مختصر به شرح زیر می باشد: در میان تمدن های قدیم و جدید، ادیان شرک و ادیان الهی، مسئله اعتقاد به معاد از مهم ترین مباحث دینی اخلاقی بوده است. دین اسلام معاد را جسمانی و روحانی می داند و آن را از ضروریات برمی شمارد. یکی از مراحلی که موجودات برای بازگشت به سوی احادیث طی می کنند«نفخ صور» است که دو بار محقق می شود. در روز قیامت، همه موجودات اعم از انسان ها و فرشتگان الهی در برابر عظمت کبریایی حق، قیام و سر تسلیم فرود می آورند. قیامت دارای مواقف متعددی است. موقف شفاعت کبری آغاز حسابرسی است و در مواقف صراط، بدکاران از نیکو کاران جدا می شوند. مقام حضرت محمد(ص) در فناء فی الله و بقاء به حضرت حق، به قدی رفیع و عالی است که تمام انبیاء و مرسلین و بندگان مورد شفاعت ایشان قرار می گیرند. این مقام همان محمود است که به آن ولایت کبری نیز می گویند و به طور مطلق مربوط به خاتم النبیین است. قیامت وعده گاه همه خلائق است که در آن نیکوکاران از بدکاران جداشده و بدین لحاظ این روز را«یوم الفصل» می نامند. قیامت روز برپایی عدل است. میزانی که روز قیامت بر پا می شود، هم حق است و هم عدل و منظور از وزن عمل، تطبیق عمل است بر حق.