در مجموعه ای که پیش رو دارید سعی شده است تا قیامت و اوصاف آن مورد بررسی قرار گیرد. قیامت در لغت به معنای بپاخاستن است و در اصطلاح روز قیامت روزی است که مردگان از قبر برمی خیزند. در قرآن کریم قیامت با نام های یوم فزع اکبر، یوم الجزاء، یوم الدین، یوم الحساب، یوم النشور، یوم المشهود، یوم التغابن، حشر، صافّه و ... نیز آمده است و آیات زیادی در قرآن وجود دارد که بیان کننده روز قیامت و حوادث هولناک و وحشتناک قیامت است. قیامت دارای مواقفی است که در کتابهای مختلف از آن به گردنه های قیامت، ایستگاههای قیامت و ... تعبیر شده است. این مواقف عبارتند از: صراط، میزان، حساب، نامه ی اعمال و شاهدان قیامت که انسان در هر مرحله و موقف باید جوابگوی اعمال خویش باشند. صراط پلی است که دارای چند بازداشتگاه است و انسان باید از آنها یکی پس از دیگری بگذرد و به سؤالاتی که از او می شود جواب دهد. خداوند در این روز ترازوهایی را قرار می دهد که اعمال انسانها را وزن می کنند و بدون هیچ استثنایی این اعمال مورد حسابرسی قرار می گیرند. به یاد داشتن قیامت و تفکر در آن به عنوان یکی از اصول اعتقادی شیعیان به انسان کمک می کند تا در این دنیا به حسابرسی اعمال خویش بپردازد تا در آن دنیا به راحتی از این مواقف عبور کند. حب به اهل بیت علیهم السلام و به ویژه ولایت حضرت علی علیه السلام اخلاق نیکو داشتن، اعمال شایسته انجام دادن، نیکی به پدر و مادر، روزه گرفتن نماز سر وقت خواندن و ... از جمله مواردی است که حسابرسی را آسان تر می کند. کلیدواژه این تحقیق، مواقف، قیامت، صراط، میزان، حساب و نامه ی عمل است.