هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت اخلاق کار کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بود که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این مطالعه تمامی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بودند که از میان آن ها 260 نفر به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اخلاق کار گریگوری، سی پتی (1990) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون،t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اخلاق کار کارکنان دانشگاه بوعلی سینای همدان فراتر از حد متوسط است و نیز بین همه مولفه های اخلاق کار، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از طرفی نتایج آزمون t نشان داد که برای بین گروه های مستقل در اخلاق کار براساس جنسیت، تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نیز نشان داد، بین اخلاق کار کارکنان به لحاظ میزان سن و تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد.