سرچشمه و منشأ قداست، ذات اقدس الهی است و تنها قدوس مطلق اوست، و تقدیس، خاص و شایسته اوست. صفت قدوس جلوه های گوناگونی در مخلوقات الهی دارد، انسان با جنبه و زمینه قدسی آفریده می شود و با تقرب به قدوس مطلق، قداست یافته، مقدس می شود. ملائک نیز مقدس آفریده شده و تجلی دیگری از قدوسیت خداوند می باشند. همچنین بعضی از اعمال، زمان ها، مکان ها و اشیاء در ارتباط با خدا قداست یافته اند. در نهایت مقدسات زمینه ساز تربیت قدسی انسان هستند. و انسان در تعامل با مقدسات با این نگاه به رشد و تعالی می رسد که آنها را در ارتباط با خدا و زمینه ساز تربیت الهی و ربوبی خود بدانند. نگاه استقلالی زمینه ساز انحرافات بسیاری است که انسان را به شرک نیز می رساند. میزان قداست هر چیزی متکی به نوع و شدت ارتباطش با خدا است. بنابراین مقدسات در هر مرتبه ای که باشند جلوه هایی از قدوسیت ذات اقدس الهی اند که انسان را در تربیت قدسی یاری می نماید.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
قدوس;مقدسات;تربیت قدسی;بساطت واجب;بساطت واجب;قدوس;قداست;تقدس در قرآن;