یکی از مسایل مهم فلسفه عرفان، چیستی مکاشفات و تجارب عرفانی است زیرا هر گونه استناد به این مکاشفات وابسته به موضع مختار پژوهشگر یا فیلسوف عرفان درباره ماهیت آنهاست. دو نظریه مهم در این خصوص عبارت است از ذاتگرایی و ساختگرایی. ذاتگرایان به اوصاف مشترکی بین تجارب عرفانی قایلند و از این واقعیت در اثبات مدعیات عرفا به ویژه وحدت وجود استفاده می کنند. اما ساختگرایان، مکاشفه را برساخته ای از ذهنیات و باورهای مخصوصا دینی عارف می دانند. سهروردی نیز در آثار مختلف خود به برخی ویژگیهای تجارب عرفانی پرداخته است و آنها را در میان ارباب ادیان و مذاهب دینی یکسان دانسته، اگرچه هرگز به وحدت شخصی وجود راه نبرده است. شیخ اشراق هر جا سخن از اتحاد عارف با حق تعالی باشد، آن را به شدت قرب و اتصال تاویل می کند. با این همه دیدگاه وی به ذاتگرایان نزدیکتر است. نوشتار حاضر ضمن واکاوی دیدگاه های مطرح در این زمینه، اندیشه اشراقی شیخ شهاب الدین سهروردی در این خصوص به تصویر کشیده شده است.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
ذات گرایی;تجربه عرفانی;سهروردی;وحدت وجود;اشراق حق تعالی;حکمت اشراق;اتحاد (اتصال) عرفانی;معرفت شناسی تجربه عرفانی;
Topical Subdivision
خلسه;اتحاد (اتصال) عرفانی;نور اسفهبدیه;خلسه عرفانی;اتحاد با نور;فنا;عارفان (مسلمان);رؤیت قلبی خدا;سالک;اتصال با نور;عالَم حقیقت(مقابل عالَم خیال);عالَم خیال(مقابل عالَم حقیقت);عالَم اعلی((بقاء)، قسیم عالم استحاله و تعمیر ونسب);اتحاد عرفانی;فقه الانوار;حکم