فنا و بقا از بهترين مراحل سير و سلوك عارفانه است كه در آثار شعرا و عرفا به گونه هـایمختلف تجلی يافته است. در اين بين عطار از جمله شاعرانی است كه با كولـه بـاری سرشـار ازتجارب عرفانی اين دو موضوع مهم را به گونه ای صريح و روشـن در آثـارش مـنعكس كـردهاست. اين مقاله كوشيده است فنا و بقا را در مثنوی هـای مـسلم عطـار و ديـوان او بـه تـصويربكشد.حاصل اين جستجو آن است كه در نزد عطار فنا دارای مراتب سه گانه فنای ذات، صفات وافعال است كه در اين تقسيم بندی به رابطه تجلی و فنا نيز توجه شده است. رابطه جذبه الهی وتكاليف شرعی هم مورد توجه عطار بوده است. مساله مورد بحـث ديگـر نفـی حلـول و عـدمانطباق آن با فناست. در بحث بقا نيز عطار به رابطه قرب و بقا عنايت خاص داشـته اسـت. بـهطور كلی عطار در اين مبحث جهان بينی خاص خود را ارائه كرده است.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
آثار عطار نیشابوری;عطار;رتبه بقاء(مقابل مراتب فناء);فنا;
Topical Subdivision
فنای در ذات;تجلی الهی;فنای افعال;فنای صفات;عرفان;حلول;منازل سلوک;جذبه الهی;تکالیف شرعی;