امروزه ديگر آن عرفان و سير و سلوكی كه از صدر اسلام به بعد سراغ داشتيم كمتـر نمـودظاهری دارد اما به عنوان حركتی درونی از بنده به خالق، كه در واقع نفس همان سير و سـلوكو تصوف است، در انديشه های برخی از معاصرين نيز به روشنی می توان يافت.استاد شهريار نيز با توجه به رشـد و پـرورش در خـانوادهای باورمنـد و ديـنمـدار، دارایپايه های اعتقادی محكمی بودند كه بعدها در پي تحولات شديد روحی، كه بخشـی از آن پـساز شكست عاطفی ايشان روی داد، آگاهانه تر و ژرفتر به گرايش هـای عرفـانی روی آوردنـد.اين گرايش آشكار و انديشمندانه را در لابلای اشعار استاد شهريار می توان به روشنی دريافـت؛حتی شهريار معتقد است شعر برای اينكه به كمال برسد ابتدا بايد به عرفان برسـد تـا جاودانـهشود.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
شعر;شهریار;منازل سلوک;عرفان عملی;تصوف;تجلی;عرفان;
Topical Subdivision
توبه;فنا و بقا;خرابات;سالک;استغنا;وحدت حقیقت وجودی;حیرت(ثبوتی);محبت;ساقی;تسلیم و رضا;جبر و اختیار;