معاد از اصول دین و ضروریات اسلام است که پذیرش آن از شروط مسلمانی است. این مقاله با تحلیل دقیق آرای ابنسینا پیرامون معاد، در پی اثبات این مطلب است که ایشان فقط معاد روحانی را میپذیرد. از نظر ابن سینا به دلیل دشوار بودن فهم حقیقت معاد روحانی برای عوام، شارع به تشبیهات و تمثیلات روی میآورد تا عوام بدانند که معادی در کار بوده و اعمال صالح انجام دهند. ابن سینا این دیدگاه را در کتاب مهم خود الهیات شفا و رساله الاضحویه مستقیماً مطرح مینماید و در سایر آثار خود از جمله اشارات و نجات فقط معاد روحانی را اثبات مینماید. مبانی فلسفی ابن سینا نیز تنها قادر است معاد روحانی را اثبات نماید و از عهده اثبات معاد جسمانی ناتوان است. بنابراین تنها معاد مقبول ابن سینا، معاد روحانی است. بر اساس مبانی فقهی، ابنسینا به عنوان یک اندیشمند و محقق که خصومتی با اسلام ندارد با عدم پذیرش معاد جسمانی، کافر محسوب نمیگردد.
معاد;رساله الاضحویه;کمال قوای نفس;کمال نفس ناطقه;شدت لذات اخروی;مادی بودن خیال;اتحاد انضمامی نفس و بدن;تناهی ماده;ملاک تشخص انسان;کفر ابن سینا;آکل و مأکول;نفس و بدن;سعادت اخروی;سید جلال الدین آشتیانی;حرکت جوهری;تخیل;ابو نصر فارابی;