نگاهی به عرفان و ولایت از منظر علاّمه طباطبائی(ره)
First Statement of Responsibility
مجتبی مطهری الهامی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
تهران
Date of Publication, Distribution, etc.
بهار و تابستان / 1394
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علامه طباطبایی (ره)
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
این مقاله جستجویی مختصر با ذوق بینش عرفانی و معنوی به مسئله ولایت از نگاه علاّمه طباطبائی(ره) است که با الهام از «رسالةالولایة» که از آثار گرانبهای ایشان است، نگاشته شده است و اساس آن از لحاظ معرفتی بر این مبتنی است که جوهره دین، حنیف است و عطر الوهیّت دارد و نیز ازلی و ابدی است و ثبات و جاودانگی دارد؛ به بیان دیگر، برای ظاهر دین، شریعت و برای باطن آن، طریقتی است و نیز صورت حقّه آن را اسرار و حقایقی است که سیر به سوی ملکوت دارد و باطن نبوّت و دین نامیده میشود که به نام «حنیّة لدی حقّی» یا ولایت نامیده میشود؛ بدین معنی که وجهه خلقی رسالت و نبوّت تشریعی پایانیافتنی است و دوران آن به رسالت خاتمالانبیاء بازمیگردد، امّا وجهه حقّی آن که ولایت است، استمرار دارد و بازگشت به وجود خاتمالاوصیاء حضرت امام مهدی(عج) دارد. البتّه مرتبه شدید ولایت در نبی نیز هست و مهمتر اینکه دریافت وجدانی و شهودی از ولایت، از طریق راهیبابی به باطن عالم و سرّ غیبی آن و نیز معرفت شهودی (توحید میسّر است) که البتّه این امر مخصوص انبیاء نیست؛ به عبارت دیگر، سیر و سلوک عرفانی خالصانه و عاشقانه است که سالک را به درک عترت طیّبه میرساند و از انوار جمالیّه و جلالیّه حق و نور ولایت ایشان بهرهمند مینماید، چراکه فطرت انسانی با نور ولایت حق عجین شده است و امانتداری انسان از خدای سبحان در آیه «إِنَّا عَرَضنَا الأَمَانَةَ» همان ولایت مطلقه الهیّه است که در بطن نظام تشریع و نظام تکوین نهفته است.