بارگاه رضوی از سده سوم هجری قمری تاکنون، کـانون توجـه امـت اسـلامی اعـم از شیعه و سنی بوده است، به ویژه علمای اهل سنت و پیروان آنان، پیوسته جهت عـرض ارادت و طلب حاجت و شفای امراض به زیارت آن حضرت شتافته و به آن پیشوا توسل مـیجسـتند. این در حالی است کـه بـا بیـان تفکـرات و فتـاوای ابـنتیمیـه و پیـروانش چـون محمـدبـن عبدالوهاب، زیارت قبور انبیا و صالحین و توسل به آنان حرام و شرک دانسته شـده و زیـارتکنندگان و متوسلین به آنان را قبریون و حجریون نامیدند و بـا جلـوه دادن زیـارت و توسـل از اختصاصات شـیعه، و ادعـای فقـدان چنـین اعتقـادی در میـان اهـل سـنت و یـا وجـود چنـین اعتقادی در عوام اهل سنت و نه علما، سعی در ایجاد دوگانگی اعتقادی و رفتاری میان شیعه و سنی دارند. پژوهش حاضر درصدد تبیین فضیلت زیارت امام رضا در منابع اهـل سـنت و تبیین گزارشها و نصوص تاریخی، بر سیره مستمره علمای اهل سنت و پیروان آنان و نیز نقد تفکرات و باورهای وهابیت در مساله زیارت و توسل، بر اساس منابع معتبر و درجـه اول اهـل سنت است که نتیجه آن اتحاد بیش از پیش مسلمین خواهد شد.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
زیارت;توسل به ائمه ع;تشیع ;شیعه شناسی;اهل سنت;فرق کلامی;
Topical Subdivision
مامون عباسی;امام موسی بن جعفر ع;روایت عایشه;ابن تیمیه;محمدبن عبدالوهاب (1115-1206ه.ق.);بارگاه رضوی;حرمت زیارت;فضیلت زیارت;امامالحرمین جوینی;خواجه محمد پارسای بخاری; اِبن خُزَیمه شافعی;ابوعلی ثقفی;حاکم نیشابودی;محمدبن قاسم عَتَکی نیشابوری;ابن حبان بستی;