هنر و دین از درونی ترین لایه های مجرد روحی انسان سرچشمه می گیرند. هنر دینی با دو ویژگی، داشتن وحدت در عین کثرت و رمزی و تمثیلی بودن، در صدد تبیین رابطه خالق با هستی است و اصولا کاربرد هنر جز در جنبه متعالی دینی دچار تسامح است. تفکیک بحث هنر و دین از بی دقتی ناشی می شود، همان گونه که جستجو برای یافتن فصل مشترک این دو مقوله ناشی از ساده انگاری است. این نوشتار ضمن ارائه تحلیلی از ارتباط عمیق میان دین و زیبایی شناختی حاکم بر جهان، به ادعای انطباق عام و نامحدود هنر و دین می انجامد، چرا که اساسا هنر را در بطن دین باید تعریف و تأویل کرد و جز این ممکن نیست.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
رابطه خدا و جهان;سمبل (نماد);زیبا;فلسفه هنر;مابعدالطبیعه هنر;تخیل;دین و هنر;
Topical Subdivision
زیبایی شناسی در جهان بینی دینی;رابطه زیبایی و تناسب;زیبایی شناسی;نظریه محاکات افلاطونی;تمثیلی بودن هنر دینی;زیبایی شناسی اعتقاد;هنری بودن دین;عینیت هنر و کمال;زیبایی شناسی دستورهای دینی;رابطه وحدت و کثرت;