روش شناسی استنادهای قرآنی معصومین علیهمالسلام در تفسیر ماثور
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/محمد محقق
Subsequent Statement of Responsibility
؛استاد مشاور: مهدی مهریزی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشکده علوم حدیث(قم)
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۸۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۴۰، و. ص
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه:ص.۱۴۰ - ۱۳۸ ؛ همچنین به صورت زیرنویس
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
، تفسیر اثری
Date of degree
1388/07/11
Body granting the degree
، دانشکده علوم حدیث(قم)
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
یکی از روشهای معصومان (ع) در راستای استفاده از قرآن و تبیین مفاهیم بلند آن، بیان روایات تفسیری است که یک قسم از آنها، روایات استنادی است. منظور از روایات استنادی، آن دسته روایاتی است که معصومان(ع) در حین بیان مطلب یا در ضمن مناظره و بحث یا در پاسخ به سئوال از مسائل مختلف؛ به قرآن استناد نموده و شاهد و دلیلی بر مطلب خود، از قرآن آوردهاند. برای شناخت روش استناد ائمه(ع) به قرآن ابتدا می بایست روایات استنادی را جمع آوری و گونهشناسی نمود تا در ضمن شناخت گونههایی چون استناد به قرآن دست یابیم. روایات معصومان از جهت نحوه بیان استناد، به گونههایی چون استناد ابتدایی، استناد در پاسخ به سوال و استناد در بحث و مناظره قابل تقسیم است و از جهت توجه به آنچه در بیانات آنان مستند شده؛ به استناد قول، استناد فعل، استناد حکم و استناد در بیان اقسام قابل تقسیم است. روش معصومان(ع) در استناد به قرآن به شیوههایی چون استناد به ظاهر و باطن و استناد به تعمیم و تخصیص قرآن و استناد به مجموع آیات در یک موضوع قابل تقسیم است که در بخش استناد به ظاهر به مواردی چون استناد به نهی قرآن، استناد به مفهوم قرآن، استناد به وصف قرآن، استناد به استثنای قرآن، میتوان اشاره نمود. شرایط استناد به قرآن، از دیدگاه معصومان(ع) عبارتنداز: علم به شان نزول و محکم و متشابه و ناسخ و منسوخ قرآن و توجه به تفسیر اهل بیت در استناد به قرآن