کلیدواژه: امنیت اجتماعی، آسیب، تهدید، نهج البلاغه، امام علی (ع)، امنیت، جامعه.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه: ص. ۱۵۲ - ۱۵۶؛ همچنین به صورت زیرنویس
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
علوم حدیث (گرایش نهج البلاغه)
Date of degree
۹/۱۲/۱۳۹۰
Text preceding or following the note
۱۹
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
امنيت اجتماعي در طول تاريخ از موضوعات مهم جوامع بشري بوده است.حوزه مطالعات امنيتي، صيانت و ارتقاي وضعيت عناصر هويتي يك جامعه است كه معادل است و برخي مترجمان ازآن به "امنيت اجتماعي شده" تعبير نموده اند. اين پژوهش در پي شناسايي عوامل تهديدكننده امنيت اجتماعي از نگاه نهج البلاغه است تا با گردآوري نظريات و كاركردهاي راهبردي ارائه شده از سوي حضرت علي(ع) در موضوع امنيت اجتماعي زمينه مناسب براي رسيدن به يك نظريه و الگوي بومي و اسلامي در موضوع امنيت اجتماعي را فراهم سازد. موضوع امنيت اجتماعي هويت و ارزش است. از اين منظر با استناد به نهج البلاغه مشخص مي شود كه هويت اجتماعي مرجع اين گونه امنيت است.بنابر اين با توجه به ساخت ارتباطي درون يك اجتماع انساني مي توان نسبت به شناسايي مرجع امنيت اجتماعي اقدام نمود. ترسيم ابعاد رابطه انساني در توليد يا سلب امنيت نيازمند ارائه الگوي مفهومي و تحليلي است كه ابعاد چهار سوية روابط انساني را تبيين كند. در نهج البلاغه روابط اجتماعي در قالب چهارگونه ارتباط معرفي و شناسايي شده است كه در عبارت اند از: رابطه انسان با خود، 2.رابطه انسان با خدا، 3.رابطة انسان با ديگران، 4.رابطه انسان با قدرت سياسي. از مجموع سخنان حضرت علي(ع) بر مي آيد كه افزايش امنيت اجتماعي با استحكام روابط چهارگانه ارتباط مستقيم دارد. نتيجه اينكه هر چه روابط چهارگانه ضعيف تر شود احساس نا امني اجتماعي بيشتر خواهد شد. به ديگر سخن، امنيت اجتماعي تابعي از استحكام شبكه روابط اجتماعي است.