راه ابريشم مهمترين شاهراه ارتباطي- تاريخي ميان تمدنهاي کهن بوده که در برهمکنشهاي تمدنها و فرهنگهاي گوناگون نقش بهسزائي داشته است. بی شک دولتمردان و بازرگانان بهمنظور تسلط بر اين جاده، شيوههاي مبادلاتي و برنامهريزيهاي دقيقي را پايهريزي کردهاند. در طول مسير اين جاده در ايران، از شهرستان شاهرود تا دروازههای کاسپی (ايوانکي) مانند گذرگاه طبيعي باريکي عمل ميکرده است که از شمال به کوههاي البرز و از جنوب به دشت کوير محدود ميشود. با مطالعه متون تاریخی و بررسي باستان شناختی در طول اين جاده در منطقه ميان گرمسار تا سمنان و تفسیر آنها در چهارچوب نظری امنیت، به تبيين و تحلیل نقش و اهميت استراتژیک امنيت در شکلگيري جادهها و بويژه جاده ابريشم پرداخته شده است. نتايج نشان ميدهد كه در گذشته برای شکلگیری یک راه ارتباطی بینالمللی باید بسترهای طبیعی و امکانات لازم برای تأمین امنیت زیست محیطی، جانی و مالی و تجاری (مبادلات) فراهم میشده است.