منظور از فضاي كسب وكار مجموعه عواملي است كه بر شكل گيري، تداوم و عملكرد بنگاه تاثيرگذار هستند و تغيير آنها براي مديران بنگاه هاي اقتصادي بسيار پرهزينه و يا غيرممكن مي باشد. محيط كسب وكار محل تبادل و تامين داده ها و ستاده هاي كار و فعاليت بنگاه هاي اقتصادي است و از اين رو، نقش سرنوشت سازي در حيات و بقاي سازمان ها و شركت ها (بنگاه هاي اقتصادي) طي دوره عمر آنها برعهده دارد. جهت بررسي بيشتر جايگاه عوامل موثر بر محيط كسب وكار مي توان آن را با ادبيات اساسي مطرح در حوزه اقتصاد كلان تطبيق داد. هدف از اين مقاله بررسي عوامل موثر بر فضاي كسب وكار در ايران مي باشد. البته از آنجايي كه ساختار اقتصادي كشور ساختاري دولتي است بنابراين از ميان عوامل اثرگذار بر فضاي كسب وكار عامل سرمايه گذاري هاي دولتي پر رنگ تر جلوه مي نمايد. اين مقاله در 5 بخش تدوين گرديده است. پس از بيان مقدمه، در بخش دوم مباني نظري و پيشينه موضوع مطرح خواهد شد. بخش سوم به معرفي روش تحقيق اختصاص يافته است. متغيرهاي مستقل مورد نظر در اين تحقيق عبارتند از سرمايه گذاري هاي دولتي، تورم، سهم درآمدهاي مالياتي از توليد ناخا لص داخلي، باز بودن اقتصاد و در نهايت نرخ ارز رسمي كه تمام اين متغيرها به صورت كمي براي سري زماني سال هاي (1390- 1350) و با استفاده از روش اقتصادسنجي الگوي خودتوضيح با وقفه هاي گسترده محاسبه شده اند. در بخش چهارم يافته ها و نتايج تحقيق ذكر خواهد گرديد و در بخش پنجم پيشنهادها و راهكارهايي براي بهبود فضاي كسب وكار ارائه خواهد شد.