: رهيافتي به مباني سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در قواعد فقهيۀ فقه سنتي
First Statement of Responsibility
/ مظفر نامدار
Subsequent Statement of Responsibility
، محمدحسين ضميريان
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
وضعيت شكل گيري جمهوري اسلامي ايران در تاريخ، به ويژه با توجه به زمان شكل گيري يعني عصر تجدّد، بي سابقه مي نمايد؛ زيرا نظام جمهوري اسلامي بر اساس نظرية ولايت فقيه در اسلام شيعي، پديد آمد و در دنياي دولت – ملت ها و نظام بين الملل سكولاريزه شده، به دليل ماهيتّ ديني، امري بديع و نوظهور تلقّي مي شود. ضرورت وجود ارتباط و اهميت تعامل در روابط بين الملل، دولت جمهوري اسلامي را ناگزير با دنياي بيرون از خود مرتبط مي كند. آنچه در اين مقاله بدان توجه مي شود، مطالعة امکان استفاده از قواعد فقهيه در فقه سنتّي براي تدوين راهبردهاي عملي دولت جمهوري اسلامي در روابط بين الملل است، به گونه اي كه بر اساس اين قواعد بتوان رفتار دولت جمهوري اسلامي را به نحوي توجيه کرد که هم از آرمان هاي انقلاب اسلامي در دفاع از مظلومان و مقابله با دولت هاي سلطه گر و مخالفت با نظام هاي سلطه عدول نکرد و هم تعامل سازنده با نظام بين الملل برقرار کرد. اين مقاله تلاش مي کند با رجوع به رسالۀ العمل مع السلطان سيد مرتضي علم الهدي )ره( در حوزه فقه اجتماعي؛ كه يكي از متون فقهي اوّليّه در زمينه نحوة تعامل شيعيان با نظام جور است، امکان ابتناء روابط خارجي جمهوري اسلامي بر اساس قواعد فقه سنتي را ارزيابي کند