اصولاً طرز تلقي و نگرش نسبت به جهاني شدن بستگي به اين دارد كه فرد، گروه يا جامعه اي خاص از وضعيت به وجود آمده منتفع يا متضرر شده باشد. بديلهايي كه براي جهاني شدن مطرح شده اند عبارتند از: جنبش ضدجهاني شدن، جهاني شدن اصلاح شده و فلسفه ي توسعه ي پايدار. عقلاني ترين بديل جهاني شدن توسعه ي پايدار است كه همزمان با توسعه ي اقتصادي و پيشرفت اجتماعي برضرورت توجه به محيط زيست و حفظ منابع طبيعي نيز تأكيد مي كند. توسعه ي پايدار را مي توان مديريت روابط نظام هاي انساني و اكوسيستم هاي طبيعي با هدف استفاده ي پايدار از منابع درجهت تأمين رفاه نسل هاي حال و آينده تعريف كرد. واقعيت ها حاكي از آن است كه دخالت هاي نسنجيده ي بشر و بهره گيري افراطي از منابع طبيعي نظم اكوسيستم را مختل كرده است. ازاينرو لازم است كليه ي كشورهاي جهان از فرصتها و امكانات برآمده از روند جهاني شدن بهره گيرند و با اعمال نفوذ در روند مزبور آن را در مسير توسعه ي پايدار هدايت كنند.