جهاني شدن به معني فرآيندهايي است که مردم جهان از طريق آن در جامعة واحد جهاني قرار ميگيرند. جهاني شدن را ميتوان به مثابه افزايش و تقويت روابط اجتماعي در گستره جهان تعريف کرد که مناطق جغرافيايي دور از هم را به گونهاي به يکديگر ارتباط ميدهد که رويدادهاي واقع شده در يک نقطه بر اتّفاقات منطقه ديگر که در فواصل بسيار دور واقع شده اثر ميگذارد و بر عکس. در پژوهش حاضر، مؤلف کوشيده تا به بررسي رابطة فرآيند جهاني شدن قواعد و حقوق بشر، به عنوان يک رژيم بينالمللي و تأثير آن بر سياست خارجي دولتها بپردازد.