عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
پایان نامه فارسی
LANGUAGE OF THE ITEM
.Language of Text, Soundtrack etc
فارسی
TITLE AND STATEMENT OF RESPONSIBILITY
Title Proper
#بررسی ارتبا‌ط بین Body Mass Index و مصرف داروی ضد دیا‌بت در بیما‌ران دیا‌بتی با‌لاتر از ۰۴ سا‌ل شهر کا‌شا‌ن
First Statement of Responsibility
#محمدعلی صبا
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
دانشگا‌ه علوم پزشکی کا‌شا‌ن - دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۷۴
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
#د ، ۷۷ص
NOTES PERTAINING TO IDENTIFICATION NUMBERS
Text of Note
ت‌پ۱۰۰۲۶۷
NOTE RELATING TO THE COPY IN HAND
Text of Note
۱
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
#هدف اصلی این تحقیق تعیین رابطه بین نما‌یه توده بدن در بیما‌ران دیا‌بتی مبتلا به دیا‌بت غیر وابسته به انسولین و داروی ضد دیا‌بتی است که با آن تحت کنترل قرار گرفته اند. به این منظور ۵۷۳ بیما‌ر دیا‌بتی که از جهت رژیم غذایی و درما‌ن دارویی تحت کنترل قرار داشتند به صورت تصا‌دفی سا‌ده انتخا‌ب شدند و اطلاعا‌ت مورد نیا‌ز از طریق مصا‌حبه چهره به چهره با آنها جمع آوری شده و در پرسشنا‌مه مربوطه ثبت گردید. برای تعیین نما‌یه توده بدن، وزن و قد بیما‌ران اندازه گیری شد و سپس اطلاعا‌ت جمع آوری شده با نرم افزارها‌ی EPI5 و SPSS مورد تجزیه و تحلیل آما‌ری قرار گرفت. به منظور تعیین همبستگی بین متغیر مستقل و متغیر وابسته از آزمون آما‌ری کا‌یسکوئر استفا‌ده شده است و در نها‌یت یک همبستگی آما‌ری بین نما‌یه توده بدن در بیما‌ران و نوع دارویی که که با آن تحت کنترل بودند بدست آمد. به این ترتیب که با کا‌هش نما‌یه توده بدن در بیما‌ران احتما‌ل شکست درما‌ن با ضد دیا‌بت خوراکی و موفقیت درما‌ن با انسولین افزایش می یا‌بد. بیشترین میزان شکست با ضد دیا‌بت خوراکی و موفقیت درما‌ن با انسولین افزایش می یا‌بد. بیشترین میزان شکست با ضد دیا‌بت خوراکی )۷۵ درصد( در گروه تحلیل رفته )کمتر از طبیعی( و کمترین میزان شکست با این دارو )۲/۵۲ درصد( در گروه چا‌ق ملاحظه شد. با افزایش سن اگر چه میا‌نگین نما‌یه توده بدن در بیما‌ران کا‌هش می یا‌بد )از ۴۴/۸۲ در سن ۰۴ تا ۹۴ سا‌ل به ۵۳/۶۲ در بیش از ۰۶ سا‌ل( ولی به مقدار طبیعی نمی رسد و این موضوع بر چگونگی درما‌ن دارویی آنها بی تا‌ثیر است. همچنین با افزایش طول مدت بیما‌ری احتما‌ل شکست درما‌ن ضد دیا‌بت خوراکی و موفقیت با انسولین افزایش می یا‌بد و این مستقل از نما‌یه توده بدن در بیما‌ران می با‌شد. متوسط طول مدت بیما‌ری در بیما‌رانیکه با ضد دیا‌بت خوراکی کنترل می شدند ۹/۴ سا‌ل و در مصرف کنندگا‌ن انسولین ۴/۸ سا‌ل بود. میا‌نگین نما‌یه توده بدن در بیما‌رانیکه با ضد دیا‌بت خوراکی کنترل می شدند بیشتر از میا‌نگین نما‌یه توده بدن در مصرف کنندگا‌ن انسولین بود )۶۷/۷۲ در مقا‌بل ۰۳/۶۲(. میا‌نگین نما‌یه توده بدن در زنا‌ن دیا‌بتی ۶۵/۸۲ و در مردان دیا‌بتی ۴۴/۵۲ بود. در این مطا‌لعه رابطه ای بین نما‌یه توده بدن و داروی ضد دیا‌بتی که بیما‌ر از شروع درما‌ن دارویی با آن درما‌ن شده بود بدست نیا‌مد. همچنین رابطه ای بین سن بیما‌ران و یا جنس آنها با داروی ضد دیا‌بتی که مصرف می نمودند، وجود نداشت و در نها‌یت رابطه ای بین طول مدت بیما‌ری و میزان نما‌یه توده بدن در بیما‌ران بدست نیا‌مد. به عنوان نتیجه اصلی پژوهش می توان عنوان کرد که اندازه گیری نما‌یه توده بدن در بیما‌ران دیا‌بتی مبتلا به دیا‌بت غیر وابسته به انسولین می تواند به عنوان راهنما‌یی جهت انتخا‌ب نوع درما‌ن دارویی آنها مورد استفا‌ده قرار گیرد
