#شیوه جبران خسارات وارده بر مسافران در سوانح هوایی در حقوق ایران با مطالعه تطبیقی کنوانسیونهای بینالمللی
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
#و، ۱۳۹ ص.
Specific Material Designation and Extent of Item
1
EXTERNAL INDEXES/ABSTRACTS/REFERENCES NOTE
Name of source
#بدون شک یکی از مشکلات مطرح در مباحث حقوقی وجود قواعد متعدد، پراکنده و در مواردی ناهماهنگ است که آن هم موجب آشفتگی و سردرگمی پژوهشگر در یافتن راه حل مناسب میباشد.مسئولیت متصدی حمل و نقل هوایی، مهمترین مباحث حقوق هوایی را به خود اختصاص داده است .نخستین مقررات بینالمللی مسئولیت متصدی حمل هوایی در تاریخ 12 اکتبر 1929معروف به کنوانسیون ورشو میباشد.این کنوانسیون پس از سپری شدن سالها توسط پروتکلها و موافقتنامههای متعدد با اصلاحات فراوانی روبهرو شد .در این کنوانسیون کاستیها و نیز پراکندگی و ابهامات قانونی در زمینهی مقررات بین المللی هوایی وجود داشته که میتوان به ناعادلانه بودن و پایین بودن سقف مسئولیت متصدی در برابر مسافر با توجه به تحولات اقتصادی اشاره نمود .از اینرو در 28می1999، کنوانسیون راجع به یکنواخت کردن برخی مقررات حمل و نقل هوایی بینالمللی معروف به کنوانسیون مونترال مورد تصویب قرار گرفت.کنوانسیون مزبور در زمینهی مبانی نظام مسئولیت متصدی قائل به نامحدود بودن مسئولیت در قبال مسافر می باشد .کنوانسیون ورشو و پروتکلهای آن و کنوانسیون مونترال، نوع و میزان مسئولیت متصدیان حمل و نقل را در پروازهای داخلی و بین المللی تعیین کردهاند .مطابق آنها متصدیان حمل و نقل نمیتوانند علاوه بر قراردادهای مربوطه در این اسناد، قرارداد حمل و نقل جداگانهای با فرستنده کالا یا مسافر منعقد نمایند لیکن آنها نمیتوانند شروطی را که ناقض کنوانسیونها باشد در این قراردادها وارد نمایند .شایان ذکر است دولت ایران در سال 1354به کنوانسیون ورشو و مقررات اصلاحی آن پیوسته است لیکن تاکنون به کنوانسیون مونترال که هدف آن روز آمد کردن و گسترش نظام تعهدات و مسئولیت متصدی در مورد زیانهای ناشی از حمل هوایی مسافر و لوازم شخصی و حمایت بیشتر از حقوق مسافرین می باشد را تصویب نکرده است .بیمه مسئولیت مدنی در قبال مسافران به وسیله مالکان، مدیران و اجارهکنندگان یا متصدیان هواپیماها و شرکتهای حمل و نقل هوایی مورد استفاده قرار میگیرد .بر پایه این پوشش بیمهای، بیمهگران متعهد میشوند غرامت حاصل از صدمه جانی وارده به مسافرینی که دارای بلیت هستند، مانند نقص عضو موقت، نقص عضو دایم و هزینههای درمانی ناشی از حادثه( سانحه )منجر به فوت یا غیر آن را جبران کنند .