#هدف :پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش کیفیت زندگی بر بهبود بهزیستی ذهنی، رضایت زناشویی و کاهش نشانهصهای افسردگی و اضطراب مادران کودکان بیش فعال- نارسایی توجه انجام گرفت .روش :طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل میصباشد .جامعه آماری پژوهش را مادران کودکان بیش فعال مقطع دبستان شهر اصفهان تشکیل میصدادند که از بین جامعه آماری فوق دو گروه7 نفره به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شد .گروه آزمایش آموزش کیفیت زندگی را در8 جلسه هفتگی2 ساعته دریافت نمود، و ابزارهای پژوهش در هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید .ابزارهای اندازهصگیری عبارت بودند از :پرسشنامه رضایت از زندگی دینر، مقیاس عاطفه مثبت و منفیPANAS ، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و خرده مقیاسصصهای اضطراب و افسردگی پرسشنامهDASS - 21و فرم والدین پرسشنامه کارنرز48). -(CPRSنتایج :دادهصها از طریق نرم افزار SPSSو با استفاده از روش آماری یومن ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .همچنین از روشصهای درصد تغییرات، تغییر معنادار بالینی و اندازه اثر نیز جهت نتایج تکمیلی استفاده شد .نتایج به دست آمده نشان داد که رضایت از زندگی و رضایت زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، تغییر معنادار در سطح 025/0p و 003/0p داشت، اما در متغیرهای افسردگی، اضطراب و عاطفه مثبت و منفی تغییر معنادار مشاهده نگردید .همچنین نتایج تکمیلی نشان داد که درصد تغییرات در همه متغیرهای گروه آزمایش بیش از دو برابر گروه کنترل بوده و در متغیر رضایت زناشویی تغییر بیست برابری نسبت به گروه کنترل به دست آمد .همچنین تغییر معنادار بالینی برای رضایت از زندگی 5/71، عاطفه مثبت 28/14 ، عاطفه منفی 14/57 ، رضایت زناشویی 5/71 ، اضطراب 14/57 و افسردگی 14/57 به دست آمد .میزان تاثیر کاربندی آموزش کیفیت زندگی در متغیرهای رضایت از زندگی، رضایت زناشویی، افسردگی و اضطراب قوی، در عاطفه منفی متوسط و در عاطفه مثبت ضعیف بود .بنابراین، میصتوان نتیجه گرفت که برنامه آموزش کیفیت زندگی میصتواند در بهبود شاخصهصهای رضایت زناشویی و رضایت از زندگی مادران کودکان بیش فعال- نارسای توجه، تاثیر بسزایی داشته باشد و همچنین باعث بهبود افسردگی، اضطراب و عاطفه منفی آنها گردد، اما بر شاخص عاطفه مثبت تاثیر کمتری دارد .