#مقایسه وضعیت بهداشتی دهان و دندان نوجوانان ناشنوا و نوجوانان شنوا در تران در سال >۵۸۳۱< ]&یکهزار و سیصد و هشتاد و پنج[
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
#۸۱ ص.: مصور، جدول، نمودار
Specific Material Designation and Extent of Item
1
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
#واژهنامه
EXTERNAL INDEXES/ABSTRACTS/REFERENCES NOTE
Name of source
#هدف تحقیق حاضر سنجش میزان نیاز افراد ناشنوای جامعه به درمانهای پیشگیری و آموزشهای کنترل پلاک و مقایسه دو گروه شنوا و ناشنوا با یکدیگر و هم در صورت امکان ایجاد زمینه برای تغییرات لازم برای بهترشدن وضعیت دسترسی افراد ناشنوا به خدمات بهداشتی و درمانی دندانپزشکی میباشد. روش تحقیق، بصورت تصادفی از مدارس استثنایی سطح شهر تهران و تعدادی از دانشآموزان شنوا از مناطق پنجگانه تهران از دو جنس دختر و پسر میباشد که همه تحت معاینه دهان و دندان و تکمیل پرسشنامه قرار گرفتند. نتایج یافتهها نشان داد که میانگین DMFT در افراد ناشنوا ۳۱/۳ و در افراد شنوا ۷۳/۳ بود و اختلاف آماری معنیداری بین دو گروه وجود نداشت. با توجه به تفاوت این اختلاف آماری معنیدار بین دو گروه، افراد ناشنوا در مراجعه به دندانپزشکی بیشتر تحت درمان کشیدن دندان قرار گرفتهاند. شیوع بیشتر پوسیدگی در دندان مولر اول دائمی و لترال بالا در گروه ناشنوا نسبت به افراد شنوا مشاهده شد. ارزیابی دو گروه از لحاظ رفتارهای بهداشتی دندانپزشکی نشان داد که افراد ناشنوا با تفاوت آماری معنیداری نسبت به افراد شنوا مراجعت کمتری به دندانپزشکی داشتهاند در حالی که تعداد دندانهای پوسیده درمان نشده (UTN) در گروه ناشنوا بیشتر بود. در مقایسه تعداد دفعات مسواک گروه ناشنوا با اختلاف معنیداری بیشتر از گروه شنوا بود.